Ενώτιον

  Απο μικρό κοριτσάκι μ'άρεσαν πάντα οτι ήταν περίεργο και ιδιόρυθμο για τους άλλους...για μένα ήταν όλα απλά και normal (εκστατικά φυσιολογικά!) Ακόμη και τώρα στα τριάντα...τρέχα μου τα βρίσκω ακριβώς το ίδιο ( και επαναλαμβάνω εκστατικά φυσιολογικά!)
   Για να σου δώσω να καταλάβεις ,φίλτατε αναγνώστα,θα κάνω μια λίστα ( οχι σαν εκείνη του Σίντλερ!)για να σου είναι πιο εύκολο ,ευάερο,ευήλιο και συνάμα φαντασμαγορικό...


 1. ΠΟΤΑ


  όπως προαναφέραμε σαν μικρό,γλυκό και ταπεινό κοριτσάκι που ήμουν ( ναι εγώ) έπινα κολώνιες! γυναικίες κατακρίβεια! Ναι,φίλτατε μου αναγνώστα...πήγαινε η μάνα μου στην κουζίνα να μαγειρέψει ξέγνοιαστη ( σαν καλή νοικοκυρά)και νομίζοντας ότι είμαι φρόνιμη και παίζω με τις κούκλες μου ( τις οποίες αποκεφάλιζα...) τσούπ τσούπ ξεγλίστραγα σαν χέλι,πορευόμουνα με αργά και σταθερά βήματα προς το δωμάτιο της και....γκλού γκλού γκλού τις "κατέβαζα" όλες στο γερό και τρυφερό στομάχι μου..! oh,yes!!! απο τότε έκανα προπόνηση για τα μετέπειτα "ξύδια"μου...


2.ΜΟΥΣΙΚΗ


  Να μωρέ,ξέρετε...τα κλασικά! ότι άκουγαν όλοι οι έφηβοι ... simon & Garfunkel,Joni mitchel,The Cure,Bob Dylan εν ολίγοις εκστατικά φυσιολογικά...Βεβαίως βεβαίως σε μια εποχή που όλοι τραγουδούσαν και χτυπιούνταν κάτω απο τους ήχους των new kids on the block και των take that...


3. ΒΙΒΛΙΑ


 Μεγάλο κεφάλαιο αυτό...( καλά ντε...θα το συντομεύσω) Εχουμε και λέμε,απο Ντοστογιέφσκι μέχρι Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες,Τ.Κερουάκ,Μπωτλαίρ και Πόε. Ολες μου οι φίλες μου λέγανε για το περίφημο "να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις" και εγω απαντούσα με εκστατικά φυσιολογικά τρόπο " ναι μωρέ,μα αυτο κάνω τόσα χρόνια! εσείς τώρα ξεκινάτε?" μη γνωρίζωντας οτι μου έλεγαν για ενα βιβλίο ψυχολογίας...
 Υπονοούσαν κάτι,άραγε ? ( what the fuck...?)


4. ΝΤΥΣΙΜΟ


 Χμ..νορμάλ φάση. Σκισμένο τζινάκι (ξέρετε τύπου με κυνηγούσαν 30 σκυλιά και μου το σκίσανε..!) και t shirts J. Morison και άλλους διάφορους πάντα όμως με άρβυλα dr.martins ( που πάνε με όλα σαν την coca cola)


5. ΜΑΛΛΙΑ


Εκστατικά φυσιολογικά μαύρο κορακί ενίοτε μακρυά και μπροστά στα μούτρα μου ( αφού δυσκολεύμουν να περάσω την διασταύρωση!)


  2011


   Και μέσα σε όλη αυτή την διαδρομή,τώρα στα τριάντα ...τρέχα μου,μου έχουν μείνει πολλά ακριβώς τα ίδια ( μουσικη,βιβλία) τατουάζ και τρύπες στα αυτιά και στην μύτη. Τα σκισμένα τζιν έγιναν σκέτα τζιν και τα t shirts Jim Morison σε απλά και εφαρμοστά μπλουζάκια. Το μαλλί έχει ελαφρώς κοντύνει και άλλαξε χρώμα ( οχι δεν αλλάζει απο μόνο του! το βάφεις!) γιατί στο μαύρο χτυπάνε άσχημα οι γκρίζες τρίχες που ξεφυτώνουν χωρίς να σε ρωτήσουν ( τέτοια αγένεια!) και σου θυμίζουν οτι απλά ....μεγαλωνεις...!

   Υ.Γ. Σκεφτόμουν να (ξανα)βγάλω και άλλες τρύπες και να χτυπήσω και αλλα τατουάζ...but φοβάμαι μήπως γίνω κάπως έτσι...