Θα σας αντιγράψω μια μικρή ιστοριούλα από το βιβλίο που διαβάζω. Την βρήκα πολύ όμορφη και γεμάτη νόημα και θα ήθελα πολύ να την μοιραστώ μαζί σας.
.....Ένας νεαρός άνδρας πήγε κάποια μέρα σ' ένα μεγάλο δάσκαλο του κεντό
( ιαπωνική ξιφασκία) για να γίνει μαθητής του. Ο δάσκαλος τον δέχτηκε : " Από σήμερα", του είπε , " θα πηγαίνεις κάθε μέρα να κόβεις ξύλα στο δάσος και να κουβαλάς νερό από το ποτάμι". Έτσι έκανε ο νεαρός επί 3 χρόνια. Και μετά,είπε στο δάσκαλο του : " 'Ηρθα για να μάθω ξιφασκία και,μέχρι τώρα,ούτε που διάβηκα το κατώφλι του ντοζό σας"
" Καλά",απάντησε ο δάσκαλος," σήμερα θα μπεις μέσα. Ακολούθησε με. Και τώρα,κάνε το γύρο της αίθουσας περπατώντας προσεκτικά πάνω στην άκρη του ταταμί ( χαλί από
ρυζάγκαθα),δίχως να την ξεπεράσεις". Ο μαθητής υποβλήθηκε σ' αυτή την άσκηση επί 1 χρόνο , κι ύστερα τον κυρίευσε ένας άγριος θυμός : " Φεύγω",είπε. " Δέν έμαθα τίποτε από όλα αυτά για τα οποία ήρθα!" . " Σήμερα" του αποκρίθηκε ο δάσκαλος, " θα σου δώσω την ύστατη διδασκαλία. Έλα μαζί μου".
Ο δάσκαλος πήγε τον μαθητή του στο βουνό.
Σύντομα βρέθηκαν μπρος σ ' ένα γκρεμό. Ένας απλός κορμός δέντρου,ριγμένος πάνω στο κενό,έκανε χρέη γέφυρας. " Και τώρα,διέσχισε τον", είπε ο δάσκαλος στο μαθητή. Κυριευμένος από τρόμο και ίλιγγο στη θέα της αβύσσου,ο νεαρός είχε παραλύσει. Εκείνη τη στιγμή.έφθασε ένας τυφλός. Ψηλαφίζοντας με το μπαστούνι του,ανέβηκε στο εύθραυστο γεφύρι χωρίς να διστάσει και το πέρασε ήσυχα. Δε χρειάστηκε τίποτα περισσότερο για να γνωρίσει ο νεαρός την αφύπνιση και να εγκαταλείψει κάθε φόβο θανάτου. Όρμησε με βήμα ζωηρό πάνω από το βάραθρο και βρέθηκε στην άλλη άκρη. Ο δάσκαλος του,του φώναξε : " Κατέχεις το μυστικό της ξιφασκίας : να εγκαταλείπεις το εγώ σου και να μη φοβάσαι τον θάνατο. Κόβοντας ξύλα και κουβαλώντας νερό καθημερινά,απόκτησες γερούς μύες. Περπατώντας προσεκτικά στην άκρη του ταταμί ,απόκτησες την ακρίβεια και την λεπτότητα της κίνησης. Και να που κατάλαβες,μόλις σήμερα,το μυστικό της οδού του ξίφους. Πήγαινε. Θα είσαι παντού ο πιο δυνατός..."
Το Ζεν βρίσκεται πέρα από όλες τις αντιφάσεις. Τις περικλείει και τις υπερβαίνει. Θέση,αντίθεση,σύνθεση και επέκεινα. Όταν οι δάσκαλοι του Ζεν απαντούν στις ερωτήσεις των μαθητών τους μ' ένα αίνιγμα που μοιάζει παράλογο σκώμμα,δεν αστειεύονται. Ο δάσκαλος εντείνει πάντοτε τις προσπάθεις του για να οδηγήσει το μαθητή πέρα από την σκέψη.
Αν ανοίξουμε τα χέρια,μπορούμε να δεχθούμε τα πάντα. Μπορούμε να συμπεριλάβουμε ολόκληρο το σύμπαν...Από εμάς εξαρτάται.
.....Ένας νεαρός άνδρας πήγε κάποια μέρα σ' ένα μεγάλο δάσκαλο του κεντό
( ιαπωνική ξιφασκία) για να γίνει μαθητής του. Ο δάσκαλος τον δέχτηκε : " Από σήμερα", του είπε , " θα πηγαίνεις κάθε μέρα να κόβεις ξύλα στο δάσος και να κουβαλάς νερό από το ποτάμι". Έτσι έκανε ο νεαρός επί 3 χρόνια. Και μετά,είπε στο δάσκαλο του : " 'Ηρθα για να μάθω ξιφασκία και,μέχρι τώρα,ούτε που διάβηκα το κατώφλι του ντοζό σας"
" Καλά",απάντησε ο δάσκαλος," σήμερα θα μπεις μέσα. Ακολούθησε με. Και τώρα,κάνε το γύρο της αίθουσας περπατώντας προσεκτικά πάνω στην άκρη του ταταμί ( χαλί από
ρυζάγκαθα),δίχως να την ξεπεράσεις". Ο μαθητής υποβλήθηκε σ' αυτή την άσκηση επί 1 χρόνο , κι ύστερα τον κυρίευσε ένας άγριος θυμός : " Φεύγω",είπε. " Δέν έμαθα τίποτε από όλα αυτά για τα οποία ήρθα!" . " Σήμερα" του αποκρίθηκε ο δάσκαλος, " θα σου δώσω την ύστατη διδασκαλία. Έλα μαζί μου".
Ο δάσκαλος πήγε τον μαθητή του στο βουνό.
Σύντομα βρέθηκαν μπρος σ ' ένα γκρεμό. Ένας απλός κορμός δέντρου,ριγμένος πάνω στο κενό,έκανε χρέη γέφυρας. " Και τώρα,διέσχισε τον", είπε ο δάσκαλος στο μαθητή. Κυριευμένος από τρόμο και ίλιγγο στη θέα της αβύσσου,ο νεαρός είχε παραλύσει. Εκείνη τη στιγμή.έφθασε ένας τυφλός. Ψηλαφίζοντας με το μπαστούνι του,ανέβηκε στο εύθραυστο γεφύρι χωρίς να διστάσει και το πέρασε ήσυχα. Δε χρειάστηκε τίποτα περισσότερο για να γνωρίσει ο νεαρός την αφύπνιση και να εγκαταλείψει κάθε φόβο θανάτου. Όρμησε με βήμα ζωηρό πάνω από το βάραθρο και βρέθηκε στην άλλη άκρη. Ο δάσκαλος του,του φώναξε : " Κατέχεις το μυστικό της ξιφασκίας : να εγκαταλείπεις το εγώ σου και να μη φοβάσαι τον θάνατο. Κόβοντας ξύλα και κουβαλώντας νερό καθημερινά,απόκτησες γερούς μύες. Περπατώντας προσεκτικά στην άκρη του ταταμί ,απόκτησες την ακρίβεια και την λεπτότητα της κίνησης. Και να που κατάλαβες,μόλις σήμερα,το μυστικό της οδού του ξίφους. Πήγαινε. Θα είσαι παντού ο πιο δυνατός..."
Το Ζεν βρίσκεται πέρα από όλες τις αντιφάσεις. Τις περικλείει και τις υπερβαίνει. Θέση,αντίθεση,σύνθεση και επέκεινα. Όταν οι δάσκαλοι του Ζεν απαντούν στις ερωτήσεις των μαθητών τους μ' ένα αίνιγμα που μοιάζει παράλογο σκώμμα,δεν αστειεύονται. Ο δάσκαλος εντείνει πάντοτε τις προσπάθεις του για να οδηγήσει το μαθητή πέρα από την σκέψη.
Αν ανοίξουμε τα χέρια,μπορούμε να δεχθούμε τα πάντα. Μπορούμε να συμπεριλάβουμε ολόκληρο το σύμπαν...Από εμάς εξαρτάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου