Άτιτλο...

     Άτιτλο. Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω σήμερα. Δεν πειράζει. Τι σημασία έχει άλλωστε;
Μουντός και ο καιρός,έβρεξε και λίγο. Το' χει η μέρα. Λίγο καταθλιπτικά.Λίγο και η κούραση της βδομάδας. Χαλάλι.


  Θυμάμαι στα νεανικά μου χρόνια τέτοια μέρα δούλευα ,όσο μπορεί κάποιος έτσι μέρες,τεσπά,και πηγαίναμε με τις συναδέλφισες μου και προσκυνούσαμε ότι επιτάφιο βρισκόταν κοντά μας. Και απ' όσο θυμάμαι ήταν 3. Ωραία χρόνια! Μαζεύαμε και τα λουλουδάκια που ήταν στολισμένα γύρω γύρω(οκ,τα ξεριζώναμε...) και ήμασταν όλες μες την τρελή χαρά....Η μαγεία της στιγμής. Όλα ήσυχα και προσκυνούσαμε με μεγάλη ευλάβεια. Το θυμάμαι πολύ καλά αυτό. Το νιώθαμε. Ή μας έκανε η στιγμή να το νιώθουμε.


  Τα τελευταία 2 με 3 χρόνια πήγαινα πολύ βιαστικά το βράδυ και εκνευριζόμουν τα μάλα από το σπρωξίδι που έπεφτε μέχρι να φτάσεις να προσκυνήσεις και πόσο μάλλον να περάσεις και από κάτω. Σήμερα θέλω πολύ να πάω και να ξανακάνω αυτό που έκανα χρόνια πριν...Να προσκυνήσω, όχι 3 αλλά 13! Τέτοια δίψα έχω!!!


  Λοιπόν,και εγώ με την σειρά μου σας εύχομαι καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!! Να περάσετε τέλεια και φαντασμαγορικά. Να φάτε και να πιείτε με πολλή όρεξη. Τσουγκρίστε ασύστολα αυγά και να' χετε υγεία και χαρά!!!! Πάνω απ' όλα!
    Σας αποχαιρετώ και σας φιλώ!!!!