Μπερδεμένο

   Γιατί ούτε και σήμερα ξέρω τι τίτλο να βάλω...Έχω και 2 θεματάκια,οπότε ας βάλουμε πλώρη να τα πούμε. Λοιπόν...
  1. Zumba...Ναι,καλά διάβασες. Άστα,χέστα. Του Κίτσου η μάνα και βάλε. Τι είναι αυτό,θα μου πεις και δίκιο θα'χεις. Αυτό είναι...γυμνάζομαι χορεύοντας(!). Αυτό είναι για άτομα που δεν πίνουν,δεν καπνίζουν,έχουν πολλή ενέργεια να φάνε και οι κότες,που γουστάρουν να κοπανιούντε πέρα δώθε,πέρα δώθε,πάμπα πούμπα,πάμπα πούμπα. Δηλ.καμία σχέση με μένα. Το δοκίμασα και αυτό. Ε,ρε γλέντια....Γάμησε τα,ήμουν. Για λύπηση.  Πάω,που λέτε στο 1 μάθημα( και ως εκεί έμεινα) και ξεκινάει ο αγώνας...Ω,ρε μανούλα μου! Όλα βουνό μου φάνηκαν. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θα' ταν γύρω στις 35 γυναίκες,όλων των ηλικιών από θείτσες μέχρι νιάνιαρα. Τεσπά...αρχίζει που λες ο αγώνας,μουσικούλα όλα καλά και γλυκά και....και...αρχίζει ένα σπρωξίδι του άλλου κόσμου. Άρχισαν οι θείτσες να μην συγχρονίζονται με την γυμνάστρια με αποτέλεσμα να γίνει ένας χαμός...Σπρώξε,στρίψε,κάνε,ράνε...το φελέκι μου μέσα γαμώ. Οκ,είπαμε κοντή είμαι,όχι και αόρατη! Η διπλανή μου θείτσα παύλα σούμο ήθελε ντε και καλά να μιλούμε εν ώρα που zumbaρα και να μου αναλύει ότι είναι θεϊκά και ότι κάνει πολύ καλά διότι έχει πρόβλημα με το σπόνδυλο της και τα λοιπά και τα λοιπά. Και μένα στ'αρχίδια μου,μωρή αχλάδω να πούμε. Έλεος,νισάφι πια....Και δώστου να με σπρώχνει και να μου ρίχνει και κάτι χαστούκια επειδή δεν μπορούσε να συγχρονιστεί. Και δεν μπορούσα να πάω ούτε πίσω,ούτε μπροστά. Είχε άλλες θείτσες και νιάνιαρα. Γενικά, ένα δράμα η κατάσταση. Άσε που από τα τσιγάρα που καταναλώνω δεν άφησα και την τελευταία μου πνοή εκεί. Άγιο είχα η άτιμη. Η zumba με μάρανε να πάω. Στο τέλος λέω και της γυμνάστριας ξέπνοα ένα χάρηκα για την γνωριμία και έγινα Λούης από την αρένα. Αυτό ήταν. Τετέλεσται. Το ξαναγυρνάω στην γιόγκα που μου είναι χρόνια γνώριμη. 


  2. Σάββατο βράδυ,γάμος φίλου του συζύγου. Πάει και αυτός που ήταν ο τελευταίος των Μοϊκανών. Παντρεύτηκε. Μπράβο. Τα σέβη μου. Λοιπόν....Ντυνόμαστε στρωλιαζόμαστε μη φανταστείς και τίποτα το extreme,νορμάλ εμείς (λέμε τώρα...). Και ξεκινάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Δεν ήμασταν σίγουρη για την μέρα γιατί για την ώρα βράδυ ήταν άρα μέσα ήμασταν. Στο τραπέζι θα πηγαίναμε για μάμ! Στην εκκλησία δεν προλαβαίναμε να πάμε ήταν νωρίς ( και είχα πάει για το πρώτο μου μπάνιο στην παραλία!). Λοιπόν,εγώ ήμουν σίγουρη ότι ήταν Σάββατο και ο σύζυγος να επιμένει ότι θα ήταν την επομένη. Να μην τα πολυλογώ φτάνουμε στον τόπο του εγκλήματος και το πάρκινγκ εκεί του μαγαζιού μισό άδειο....Όπα,λέω,δίκιο έχει το πουλάκι μου και εγώ άδικα του τα έχωσα....Συμφορά! Πάμε,που λέτε μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί αλλά πριν φτάσεις στο μέσα εστιατόριο έχει κάτι γέφυρες,κάτι κήπους της Βαβυλώνας κτλ. εν το μεταξύ μύριζε και υπέροχα ( για μένα),λέω θα βάλανε αρωματικά,μπράβο τι ωραία,ρομαντικά...τεσπά. Και ξαφνικά αχνοφαίνεται το ζευγάρι στο πολύ βάθος,ρε παιδί μου. Εντάξει λέμε,το πετύχαμε,αυτοί είναι,μπράβο μας τα καταφέραμε! Πάμε,χαιρετάμε...χρόνια πολλά λέω του γαμπρού και ξεραίνεται το παιδί στο γέλιο και μου λέει πάντα με το χιούμορ σου μωρή εσύ,ναι ναι λέω εγώ...τι να πω; Σκατά τα'κανα. Σε πειράζω,του λέω,αστειεύομαι βρε συ,τόσα χρόνια με ξέρεις,να ζήσετε να ευτυχήσετε και λοιπά κοινότυπα. Βρίσκουμε και τ' άλλα φιλαράκια και μας κερνάνε εκεί έξω στους κήπους της Βαβυλώνας κάτι μπλε ποτά,τέλεια ήταν τραλαλά. Και μύριζε υπέροχα,είπαμε εκεί έξω. Μπαίνουμε μέσα για το δείπνο(!!!) πολύ σουαρέ ντε γκαλά να πούμε η όλη φάση. Γκλάμουρ και τα λοιπά στοιχεία και να λέμε όλοι κρίμα το παιδί,πως κατάντησε έτσι,από ροκ τυπάς έγινε τρούφας...Πάμε κανονικά μέσα,μας βάζουν ονομαστικά στα τραπέζια μας,ευτυχώς καθίσαμε πρώτο τραπέζι πίστα οι φίλοι ( πολύ καλό αυτό) άρα όλα καλά,το παιδί παραμένει ροκ και συμμαζεύουμε τις παπαριές που είπαμε. Τρώμε τον άμπακα και πίνουμε ότι βρίσκουμε,έτσι για να μην χάσουμε και την φήμη που έχουμε τόσα χρόνια. Και αρχίζει το πάρτυ,οι ζειμπεκιές και ότι μπορεί να χωρέσει ο νους σου. Και δώστου χειροκρότημα...ακόμα να καταλάβω γιατί. Και να πηγαινοερχόμαστε έξω για κάπνισμα. Σε μια φάση εκεί έξω καθώς κάπνιζα αμέριμνη λέει μια κυρά στην άλλη " Μωρή Μαγδάλω,πολύ άσχημα μυρίζει αυτό το λίπασμα που ρίξανε για τα κουνούπια..." Κάγκελο εγώ με ανοιχτό στόμα να αναρωτιέμαι πως δεν το κατάλαβα αφού η περιοχή εκεί φημίζεται  για τα κουνούπια της που σου ρουφούν το αίμα!  Μάλιστα. Αυτά. Σχολάσαμε και τον γάμο,ωραία περάσαμε. Να ζήσουν τα παιδιά και να ευτυχήσουν.


    Αυτά τα ωραία πέρασα και αποχαιρετώ!!!!