21 ολόκληρες μέρες να γράψω,ε; Δεν πειράζει μωρέ...Έλιωσα απο την ζέστη η γυναίκα. Βαράω κόκκινο...συναγερμός! Τα παιξα και λάλησα! Χέστα....Έκοψα και το τσιγάρο...με καταλαβαίνεις...
Λοιπόν,αυτή μου η ανάρτηση είναι ένας μικρός αποχαιρετισμός και πάει στα γλυκήτατα παιδιά απο την Κρήτη.Επειδή δεν είμαι καλή στο λέγειν και μπουκώνει η φωνή μου ( σαν νταλικέρης ακούγομαι(!)) και τα δάκρυα είναι σταθερά στα μάτια μου έτοιμα να πάρουν την κατηφόρα,αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος να το κάνω είναι αυτός. Έκ του ασφαλούς...τουλάχιστον εδώ στον υπολογιστή θα πλαντάξω με την ησυχία μου στο κλάμα και δεν θα με κοροιδέουν ότι η μύξα πάει σύνεφο! Άς πάρουμε την ιστορία μας απο την αρχή του λοιπόν...
Πρίν 2 σχεδόν χρόνια πήγα στην δουλειά που είμαι τώρα. Εκεί οι συνάδελφοι μου με υποδέχτηκαν με το καλύτερο τρόπο. Μη φανταστείτε,δεν είμαστε και πολύ!!!! 3 άνθρωποι και το boss 4. Πάω που λέτε και για κανένα μήνα δεν μιλούσα σχεδόν καθόλου. Ήθελα λέει να συνηθήσω και να δώ τι παίζει...Τεσπά. Όλα καλά! Ό ένας απο τους συνάδελφους είναι και ο Γιώργος ο κρητικός. Χαρά εγώ,να έχω και ένα άτομο απο την πατρίδα, να μου λέει και κανένα νέο να ξελαμπικάρω βρε αδελφέ!!! Και έτσι σιγά σιγά άρχισα να χαλαρώνω και να κουβεντιάζουμε.
Και τι δεν έμαθα...για το χωριό του, για τα ζώα του,για τους γονείς του μα πάνω απ'όλα για την μεγαλύτερη του αγάπη,την γυναίκα του, το "Φροσάκι" του....Θεά η Φρόσω!!!! Και χρυσοχέρα!!! Έχω φάει τα πιο ωραία γλυκά απο τα χεράκια της! Ά! Και φτιάχνει και τέλεια λεμονάδα! Και ψηλή,ε; Θεά,παιδί μου. Μπροστά της είμαι πυθάρι με πόδια. Ναι,είμαι τόσο κοντή,τελικά. Άχ,ρε μάνα..λίγο πιο ψηλή να μ'έκανες! Άσχετο...
Λοιπόν, Γιώργο και Φρόσω σας εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου τα καλύτερα. Να είσαστε πάντοτε ευτυχισμένοι,χαρούμενοι,χαμογελαστοί... Να κάνετε όλα μα ΟΛΑ σας τα όνειρα πραγματικότητα,μηδενός εξαιρουμένου! Να κάνετε το σπιτικό σας και μια τεράστια οικόγενεια!!! Και να μην μας ξεχάσετε....Είμαι σίγουρη ότι ένα σας κομμάτι θα μείνει εδώ. Ναι,εκεί στην Κρήτη είναι οι οικογένειες σας,εκεί μεγαλώσατε και εκεί θα συνεχίσετε αλλά....αν αλλάξετε γνώμη,λέω αν αλλάξετε γνώμη εμείς εδώ θα είμαστε. Και το εννοώ....
Να είσαστε πάντοτε καλά και να φτιάξετε την ζωή σας όπως εσείς γουστάρετε!!!!!!!
Έχετε την αγάπη μου και τα φιλιά μου...!
Υ.Γ. Τελικά,ούτε και στον γραπτό λόγο είμαι καλή....(!)
Λοιπόν,αυτή μου η ανάρτηση είναι ένας μικρός αποχαιρετισμός και πάει στα γλυκήτατα παιδιά απο την Κρήτη.Επειδή δεν είμαι καλή στο λέγειν και μπουκώνει η φωνή μου ( σαν νταλικέρης ακούγομαι(!)) και τα δάκρυα είναι σταθερά στα μάτια μου έτοιμα να πάρουν την κατηφόρα,αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος να το κάνω είναι αυτός. Έκ του ασφαλούς...τουλάχιστον εδώ στον υπολογιστή θα πλαντάξω με την ησυχία μου στο κλάμα και δεν θα με κοροιδέουν ότι η μύξα πάει σύνεφο! Άς πάρουμε την ιστορία μας απο την αρχή του λοιπόν...
Πρίν 2 σχεδόν χρόνια πήγα στην δουλειά που είμαι τώρα. Εκεί οι συνάδελφοι μου με υποδέχτηκαν με το καλύτερο τρόπο. Μη φανταστείτε,δεν είμαστε και πολύ!!!! 3 άνθρωποι και το boss 4. Πάω που λέτε και για κανένα μήνα δεν μιλούσα σχεδόν καθόλου. Ήθελα λέει να συνηθήσω και να δώ τι παίζει...Τεσπά. Όλα καλά! Ό ένας απο τους συνάδελφους είναι και ο Γιώργος ο κρητικός. Χαρά εγώ,να έχω και ένα άτομο απο την πατρίδα, να μου λέει και κανένα νέο να ξελαμπικάρω βρε αδελφέ!!! Και έτσι σιγά σιγά άρχισα να χαλαρώνω και να κουβεντιάζουμε.
Και τι δεν έμαθα...για το χωριό του, για τα ζώα του,για τους γονείς του μα πάνω απ'όλα για την μεγαλύτερη του αγάπη,την γυναίκα του, το "Φροσάκι" του....Θεά η Φρόσω!!!! Και χρυσοχέρα!!! Έχω φάει τα πιο ωραία γλυκά απο τα χεράκια της! Ά! Και φτιάχνει και τέλεια λεμονάδα! Και ψηλή,ε; Θεά,παιδί μου. Μπροστά της είμαι πυθάρι με πόδια. Ναι,είμαι τόσο κοντή,τελικά. Άχ,ρε μάνα..λίγο πιο ψηλή να μ'έκανες! Άσχετο...
Λοιπόν, Γιώργο και Φρόσω σας εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου τα καλύτερα. Να είσαστε πάντοτε ευτυχισμένοι,χαρούμενοι,χαμογελαστοί... Να κάνετε όλα μα ΟΛΑ σας τα όνειρα πραγματικότητα,μηδενός εξαιρουμένου! Να κάνετε το σπιτικό σας και μια τεράστια οικόγενεια!!! Και να μην μας ξεχάσετε....Είμαι σίγουρη ότι ένα σας κομμάτι θα μείνει εδώ. Ναι,εκεί στην Κρήτη είναι οι οικογένειες σας,εκεί μεγαλώσατε και εκεί θα συνεχίσετε αλλά....αν αλλάξετε γνώμη,λέω αν αλλάξετε γνώμη εμείς εδώ θα είμαστε. Και το εννοώ....
Να είσαστε πάντοτε καλά και να φτιάξετε την ζωή σας όπως εσείς γουστάρετε!!!!!!!
Έχετε την αγάπη μου και τα φιλιά μου...!
Υ.Γ. Τελικά,ούτε και στον γραπτό λόγο είμαι καλή....(!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου