Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Χρέωσε τα στη φωτιά...

   Επιτέλους είμαι με την καλοκαιρινή μου άδεια. Επιτέλους διακοπούλες! Επιτέλους να σας γράψω τα νέα μου τα οποία είναι λιγάκι γλυκά και αλμυρά...Πώς γίνεται αυτό; Κι όμως γίνεται. Στην πραγματικότητα δεν κάνουμε ότι θέλουμε εμείς αλλά μας κάνει ότι θέλει η ίδια η ζωή...OH YES.

  Και μιλάω για δύο γεγονότα που με "ταρακούνησαν" αυτό το καλοκαίρι. Το πρώτο είναι το γλυκό μέρος...η εγκυμοσύνη μου!!! Ναι,είμαι εγκυούλα και είμαι "λαλά". Είμαι ερωτευμένη με την κοιλιά μου!!! Είμαι τρελή και παλαβή....Έχω χεστή από την χαρά μου!!! Είμαι σχεδόν 4μιση μηνών και ανυπομονώ να πρηστώ ( κι άλλο) και να γίνω τούμπανο. Να με σπρώχνουν βρε παιδί μου και εγώ να κυλάω! 

  Το αλμυρό μέρος ή καλύτερα το" Γιατί,Θεέ μου;" είναι όταν εγώ άκουγα την καρδούλα του μωρού μου για πρώτη φορά ανακοίνωναν της μαμά μου οι γιατροί ότι προσβλήθηκε με καρκίνο του μαστού....Ναι,καρκίνος του μαστού.

  Όταν μου το είπε χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου...και ήμασταν μαζί στο νοσοκομείο. 9 του Ιούνη ήταν...η χειρότερη μέρα της ζωής μου.

  Περίεργα συναισθήματα και αντιδράσεις σου βγαίνουν και είναι εκεί που μετράς πόση δύναμη και αντοχή έχεις...Για γερά νεύρα. Η αλήθεια μου είναι ότι λύγισα και έπεσα. Μπροστά της ΔΕΝ έδειξα τίποτα...ούτε κλάμα ούτε φόβο ούτε αδυναμία.Ότι ένιωθα στην πραγματικότητα δλδ. Όλα κανονικά και φυσιολογικά.

  Τα αποτελέσματα όταν βγήκαν έδειξαν κακοήθη αλλά στα αρχικά στάδια. Δεν είχε απλώσει τα πλοκάμια του στους αδένες. Την πλάκωσαν αμέσως σε ότι εξετάσεις υπάρχουν και ήταν,λάθος,ΕΙΝΑΙ όλα καθαρά! Οι γιατροί της είπαν ότι ΔΕΝ θα της αφαιρέσουν τον μαστό!!! Είναι πολύ μικρό το καρκινάκι της και τώρα που μιλάμε έχει μικράνει κι άλλο! Απλά θα της το αφαιρέσουν με μια μικρή τομή. Θυμάμαι όταν της είπαν ότι θα χάσει τα μαλλιά της από τις χημιοθεραπείες, η απάντηση της ήταν " Για τρίχες θα μιλάμε τώρα; Δεν με ενδιαφέρει αυτό,με ενδιαφέρει να μου βγάλετε "αυτό το πράγμα από πάνω μου". Ναι! Αυτή είναι η μάνα μου!!! Είμαι πολύ περήφανη με την πάρτη της!
  Τώρα προχωράμε κανονικά και τα πράγματα σιγά σιγά επανέρχονται στους κανονικούς ρυθμούς απλά με λίγες αλλαγές που κι αυτές τελικά είναι μέρος του παιχνιδιού. 

  Λένε για ότι γίνεται θα έχει και το λόγο του...Στην περίπτωση μας όμως δεν το έψαξα. Δεν θέλω...Αυτήν την φορά δεν γουστάρω να μάθω γιατί. Ξέρω όμως ότι του χρόνου έτσι καιρό το μωρό μας θα μπουσουλάει και θα τραβάει τα μαλλιά της γιαγιά του που θα είναι ολοκαίνουργια και που ανυπομονώ να τα ξαναδώ στο φυσικό τους χρώμα ( αν τα αφήσει και δεν τα βάψει!)Και όλα αυτά θα τα θυμόμαστε σαν μια ακόμα εμπειρία έστω και πικρή...Τελικά,όλα μέσα στη ζωή είναι έστω και αν κάποια πράγματα δεν τα θέλουμε...

6 σχόλια:

Littlewind είπε...

Με το καλό το μωράκι σου να παίζει με τα καινούρια μαλλιά της γιαγιάς του και εσύ να τους χαίρεσαι και τους 2 για πολλά χρόνια! :)

Υακίνθη είπε...

Ευχαριστώ,Littlewind!
Να'σαι καλά.Είμαι σίγουρη οτι αυτό θα γίνει.

Λιακάδα ☼ είπε...

Ολα θα πανε καλα... και η αδελφούλα μου είχε και το ξεπέρασε... θα δεις.
Και συ μαμά σε λίγο... welcome to the club... :)

Υακίνθη είπε...

Σ'ευχαριστώ,Λιακάδα μου!!!! Πάνε πολύ καλύτερα τα πράγματα..!!! Πόσο mum to be είσαι; wow!!! Τέλεια δεν είναι;

Λιακάδα ☼ είπε...

χαχαχ... Δεν κατάλαβες... Δε θυμάμαι ούτε ποτε πέρασε ο καιρός που θήλαζα επί 7 μήνες!!! Τώρα είναι 9 χρονών!!

Υακίνθη είπε...

Αααααα!!!!! Πώς περνάει ο καιρός..!!