Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Βούρ στις παραλίες!

   Πω,Πω......Πόσο καιρό ενώ να γράψω; Έλεος δλδ κοπελιά και συ! Τι κάνεις; Γραμμένους μας έχεις; Όχι μωρέ...Προς Θεού! Να απλά..λίγο κρασί,λίγο θάλασσα και ο σύζυγος. Όχι,γράψε λάθος. Πολλή θάλασσα και γουστάρω τρελά. Εκστασιάζομαι τα μάλα με τα μπάνια. Γίνομαι άλλος άνθρωπος,χαλαρώνω αφάνταστα και όλα τ' άλλα στα χειμερινά μου τα παπούτσια!
  Που λέτε,πάω πολύ συχνά για μπάνιο. Με βολεύουν βλέπετε και οι ώρες που δουλεύω,οπότε έχω το ελεύθερο μετά για βουτιές. Και εδώ ο ήλιος δεν παλεύεται. Καίει πέτρες και ανθρώπους. Αυτός και της Αιθιοπίας!
  Άσε που σκέφτομαι να χτυπήσω και μια ανακαίνιση διαμερίσματος,να μπει βρε παιδί μου φρέσκος αέρας...Και δεν είναι καν δικό μας, στο ενοίκιο είμαστε. Αλλά χέστηκα. Τι σημασία έχει δηλαδή; Πάλι εγώ μένω μέσα so εγώ το λούζομαι...so θα το κάνω με ζωηρά χρώματα και θα πετάξω πολλά τζάρτζαλα γιατί φυλάω τα πάντα....ναι,δράμα η κατάσταση(!)
   Άσε και το άλλο. Άρχισα λέει να προσέχω τι βάζω στο στόμα μου (από θέμα τροφής,ντε!) και έχω πλακωθεί στα γιαούρτια,σαλάτες και πουλερικά...ναι,κο κο κο...! Να δω τι άλλο θα μου κατέβει να κάνω....Ίδωμεν.
    Προς το παρόν αυτά τα καλά. Αποχαιρετώ και καλές βουτιές!




Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Πληρωμένη Eurovision

  Κιτς ξεκίτς μαζευτήκαμε όλα τα κορίτσια χθες το βραδάκι και την είδαμε! Ε,ναι βρε παιδιά! Μια φορά και εγώ την είδα με παρέα και πέρασα από καλά εώς και φέρτε μου ξυράφι τώρα!!! Το πιο ωραίο της νύχτας ήταν το κρασί που πίναμε!! Στην υγειά σας,καλέ!
  Τεσπά,λοιπόν μπράβο Λούκα παιδί μου. Έκανες την Αραδίππου περήφανη. Τελικά πολύ ψηλός είναι,ε; Και νόμιζα το αντίθετο...Όσο για τ' άλλα βαράτε με αλύπητα. Δίχως έλεος. Τι γίνεται εδώ,καλέ; Νομίζω σε κάποια φάση ψιλοκοιμήθηκα και λίγο στον καναπέ...
   Και γιατί του χρόνου να μην πάει και το Ουζμπεκιστάν; Το Τουρκμενιστάν; Μογγολία; Ε; Αν είναι ποτέ δυνατόν. Τελικά,πόσα λεφτά τσόνταραν αυτοί για να πάρουν την πρωτιά; Από που κι ως πού να είναι μες την E.B.U; Επαναλαμβάνω,πόσα λεφτά διάθεσαν για αυτήν την μαλακία; Μάλλον πάρα πολλά....Κάνω κι εγώ κάτι ερωτήσεις...Του κώλου.
   Είναι όμως κρίμα και άδικο να είναι πληρωμένη ΚΑΙ η Eurovision. Εξευτελισμός. Καλύτερα να γίνει Worldvision να πάει και η Ινδία,Ασία,Αφρική κτλ.Ουφ,ρε παιδιά....
  Ένα μόνο άσμα μου άρεσε ( εκτός από Ελλάδα,εννοείται) και ήταν αυτό της Γεωργίας. 


   Κατά τ' άλλα, καλά κρασιά...Αποχαιρετώ....

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Μπερδεμένο

   Γιατί ούτε και σήμερα ξέρω τι τίτλο να βάλω...Έχω και 2 θεματάκια,οπότε ας βάλουμε πλώρη να τα πούμε. Λοιπόν...
  1. Zumba...Ναι,καλά διάβασες. Άστα,χέστα. Του Κίτσου η μάνα και βάλε. Τι είναι αυτό,θα μου πεις και δίκιο θα'χεις. Αυτό είναι...γυμνάζομαι χορεύοντας(!). Αυτό είναι για άτομα που δεν πίνουν,δεν καπνίζουν,έχουν πολλή ενέργεια να φάνε και οι κότες,που γουστάρουν να κοπανιούντε πέρα δώθε,πέρα δώθε,πάμπα πούμπα,πάμπα πούμπα. Δηλ.καμία σχέση με μένα. Το δοκίμασα και αυτό. Ε,ρε γλέντια....Γάμησε τα,ήμουν. Για λύπηση.  Πάω,που λέτε στο 1 μάθημα( και ως εκεί έμεινα) και ξεκινάει ο αγώνας...Ω,ρε μανούλα μου! Όλα βουνό μου φάνηκαν. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θα' ταν γύρω στις 35 γυναίκες,όλων των ηλικιών από θείτσες μέχρι νιάνιαρα. Τεσπά...αρχίζει που λες ο αγώνας,μουσικούλα όλα καλά και γλυκά και....και...αρχίζει ένα σπρωξίδι του άλλου κόσμου. Άρχισαν οι θείτσες να μην συγχρονίζονται με την γυμνάστρια με αποτέλεσμα να γίνει ένας χαμός...Σπρώξε,στρίψε,κάνε,ράνε...το φελέκι μου μέσα γαμώ. Οκ,είπαμε κοντή είμαι,όχι και αόρατη! Η διπλανή μου θείτσα παύλα σούμο ήθελε ντε και καλά να μιλούμε εν ώρα που zumbaρα και να μου αναλύει ότι είναι θεϊκά και ότι κάνει πολύ καλά διότι έχει πρόβλημα με το σπόνδυλο της και τα λοιπά και τα λοιπά. Και μένα στ'αρχίδια μου,μωρή αχλάδω να πούμε. Έλεος,νισάφι πια....Και δώστου να με σπρώχνει και να μου ρίχνει και κάτι χαστούκια επειδή δεν μπορούσε να συγχρονιστεί. Και δεν μπορούσα να πάω ούτε πίσω,ούτε μπροστά. Είχε άλλες θείτσες και νιάνιαρα. Γενικά, ένα δράμα η κατάσταση. Άσε που από τα τσιγάρα που καταναλώνω δεν άφησα και την τελευταία μου πνοή εκεί. Άγιο είχα η άτιμη. Η zumba με μάρανε να πάω. Στο τέλος λέω και της γυμνάστριας ξέπνοα ένα χάρηκα για την γνωριμία και έγινα Λούης από την αρένα. Αυτό ήταν. Τετέλεσται. Το ξαναγυρνάω στην γιόγκα που μου είναι χρόνια γνώριμη. 


  2. Σάββατο βράδυ,γάμος φίλου του συζύγου. Πάει και αυτός που ήταν ο τελευταίος των Μοϊκανών. Παντρεύτηκε. Μπράβο. Τα σέβη μου. Λοιπόν....Ντυνόμαστε στρωλιαζόμαστε μη φανταστείς και τίποτα το extreme,νορμάλ εμείς (λέμε τώρα...). Και ξεκινάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Δεν ήμασταν σίγουρη για την μέρα γιατί για την ώρα βράδυ ήταν άρα μέσα ήμασταν. Στο τραπέζι θα πηγαίναμε για μάμ! Στην εκκλησία δεν προλαβαίναμε να πάμε ήταν νωρίς ( και είχα πάει για το πρώτο μου μπάνιο στην παραλία!). Λοιπόν,εγώ ήμουν σίγουρη ότι ήταν Σάββατο και ο σύζυγος να επιμένει ότι θα ήταν την επομένη. Να μην τα πολυλογώ φτάνουμε στον τόπο του εγκλήματος και το πάρκινγκ εκεί του μαγαζιού μισό άδειο....Όπα,λέω,δίκιο έχει το πουλάκι μου και εγώ άδικα του τα έχωσα....Συμφορά! Πάμε,που λέτε μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί αλλά πριν φτάσεις στο μέσα εστιατόριο έχει κάτι γέφυρες,κάτι κήπους της Βαβυλώνας κτλ. εν το μεταξύ μύριζε και υπέροχα ( για μένα),λέω θα βάλανε αρωματικά,μπράβο τι ωραία,ρομαντικά...τεσπά. Και ξαφνικά αχνοφαίνεται το ζευγάρι στο πολύ βάθος,ρε παιδί μου. Εντάξει λέμε,το πετύχαμε,αυτοί είναι,μπράβο μας τα καταφέραμε! Πάμε,χαιρετάμε...χρόνια πολλά λέω του γαμπρού και ξεραίνεται το παιδί στο γέλιο και μου λέει πάντα με το χιούμορ σου μωρή εσύ,ναι ναι λέω εγώ...τι να πω; Σκατά τα'κανα. Σε πειράζω,του λέω,αστειεύομαι βρε συ,τόσα χρόνια με ξέρεις,να ζήσετε να ευτυχήσετε και λοιπά κοινότυπα. Βρίσκουμε και τ' άλλα φιλαράκια και μας κερνάνε εκεί έξω στους κήπους της Βαβυλώνας κάτι μπλε ποτά,τέλεια ήταν τραλαλά. Και μύριζε υπέροχα,είπαμε εκεί έξω. Μπαίνουμε μέσα για το δείπνο(!!!) πολύ σουαρέ ντε γκαλά να πούμε η όλη φάση. Γκλάμουρ και τα λοιπά στοιχεία και να λέμε όλοι κρίμα το παιδί,πως κατάντησε έτσι,από ροκ τυπάς έγινε τρούφας...Πάμε κανονικά μέσα,μας βάζουν ονομαστικά στα τραπέζια μας,ευτυχώς καθίσαμε πρώτο τραπέζι πίστα οι φίλοι ( πολύ καλό αυτό) άρα όλα καλά,το παιδί παραμένει ροκ και συμμαζεύουμε τις παπαριές που είπαμε. Τρώμε τον άμπακα και πίνουμε ότι βρίσκουμε,έτσι για να μην χάσουμε και την φήμη που έχουμε τόσα χρόνια. Και αρχίζει το πάρτυ,οι ζειμπεκιές και ότι μπορεί να χωρέσει ο νους σου. Και δώστου χειροκρότημα...ακόμα να καταλάβω γιατί. Και να πηγαινοερχόμαστε έξω για κάπνισμα. Σε μια φάση εκεί έξω καθώς κάπνιζα αμέριμνη λέει μια κυρά στην άλλη " Μωρή Μαγδάλω,πολύ άσχημα μυρίζει αυτό το λίπασμα που ρίξανε για τα κουνούπια..." Κάγκελο εγώ με ανοιχτό στόμα να αναρωτιέμαι πως δεν το κατάλαβα αφού η περιοχή εκεί φημίζεται  για τα κουνούπια της που σου ρουφούν το αίμα!  Μάλιστα. Αυτά. Σχολάσαμε και τον γάμο,ωραία περάσαμε. Να ζήσουν τα παιδιά και να ευτυχήσουν.


    Αυτά τα ωραία πέρασα και αποχαιρετώ!!!!







Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Φώτα της πόλης ( yeah man!)

     Μου κόλλησε στο μυαλό πάει και τελείωσε. Μου έμεινε προσωρινό κουσούρι. Με τρελαίνει. Όπου κι αν πάω το ακούω. Μπαίνω στο αυτοκίνητο,αυτό εκεί. Πάω δουλειά και ανοίγω ράδιο, πάλι εκεί...Με στοιχειώνει. Και τώρα το λατρεύω. Φουλ ,στην διαπασών στο σπίτι να το ακούει και όλο το τετράγωνο ( όχι μόνο η πολυκατοικία!).


    Όταν το άκουσα για πρώτη φορά πήγαινα δουλειά πρωί πρωί και δεν έβαλα cd ,so έβαλα ράδιο (έλαααα,δεν το πιστεύω...!) στο αυτοκίνητο πάντα. Και το άκουσα! Και κόλλησα όπως είπα. Και μετά το "κατέβασα". Ποιος εγώ....Που ακούω πιστά ροκ. Ποιος εγώ....Που "κατεβάζω" μόνο δισκογραφίες αγαπημένων μεγάλων (ροκ κτλ.). Τι να πεις,παιδί μου....Ανωμαλία.



Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Καλό μήνα,παίδες...!

  
  Καλώς τις μαργαρίτες...(!!!). Καλό μήνα να έχουμε και τα μυαλά στα κάγκελα να μας χαιρετάνε,ως συνήθως. Επιτέλους Μάης μετά Ιούνιος και όλα τα σχετικά. Αλλά δεν βοηθά και ο καιρός να το εμπεδώσουμε,ε; Σκατά στα πατώματα. Με ζακέτες και τζιν σακάκια πως μπορείς να το καταλάβεις; Να το νιώσεις; Να περπατήσεις ανέμελα και να το χαρεί και η ψυχή σου δίχως να φυσά της πουτάνας και να παραπατάς; Θα περάσει και αυτό που θα πάει. Τεσπά...


   Κατά τ' άλλα όλα καλά. Με πολύ σουλάτσο και καφεδάκια εις τα cafe  της Λεμεσού( μη φανταστείς τίποτα χλιδή και τα λοιπά,κάτι Starbucks εκεί) . Είπαμε σαν θνητή που είμαι δεν με παίρνει και τίποτα άλλο. Επίσης,finally έκοψα και τα μαλλιά μου γιατί είχαν γίνει σαν το μαλλί της γριάς,οπότε καταλαβαίνεται....για τα μπάζα. So, τίποτα άλλο δεν παίζει,όλα ήρεμα και ρουτινιάρικα εκτός από τον αέρα όπως είπα που μας παίρνει και μας φέρνει. Αυτά τα λίγα και καλά και αποχαιρετώ γιατί έχω και κάτι ρούχα να απλώσω....