Past the Mission!!!

  Μου'χει τύχει εκατομμύρια φορές ,φίλτατε αναγνώστα μου,να τα κάνω (σχεδόν) ολα μαντάρα στην εκστατική ζωή μου...να πω εκατομμύρια ψέμματα για να σώσω το τομάρι μου ( είτε να το χαντακώσω τελείως),εκστατικά εκατομμύρια φορές γέλασα μέχρι δακρύων σε καταστάσεις που απλά...δεν έπρεπε ( αλλα το κανα) και ακόμα τόσες έκλαψα με μαύρο δάκρυ σε εκστατικά χαρούμενες καταστάσεις ( τύπου γέλα μωρή,τι σου ζητάνε..)



  ΣΣΣΣ....ώπα κάτι ακούω,κάτσε να δω..... Ε,οχι ρε πούστη...! το είδα κι αυτό σήμερα...Βάλανε δέκα μαλάκες σε ένα τρακτέρ να βαράνε  τα μαντολίνα ,να τους συνοδεύει και η αστυνομική δύναμη ( μη χέσω..) και όλο αυτό να λέγεται"Οι Κανταδόροι τραγουδάνε για εσάς" ( ένεκα καρναβαλιού...) what the fuck,man....! Kι αλλη μαλακισμένη εγώ ,τρέχω να ανοίξω το παράθυρο (μη χάσω το θέαμα..!) να δω ιδίοις όμμασι what the fuck is going on here...? και να βαράω και εγω παλαμάκια...καλά,τα παιξα...! anw,back to our theme now!




  Που λες...ναι μωρέ! Κάτσε τώρα να στο αναλύσω και λίγο ( γιατί αλλιώς θα σκάσω,θα τινάξω τα μυάλα μου και τέτοια )


1.   Μου 'χει τύχει να....
    
     πάω σε έκθεση ζωγραφικής ( φίλος κολλητού μου ο καλλιτέχνης) και να μην μπορώ να καταλάβω τι ρόλο βαράνε τα κουτάκια απο coca cola κολλημένα πάνω σε άσπρους καμβάδες ( θα μου πείτε πάει με όλα...) Οκ man...αν αυτό είναι τέχνη τότε εγώ είμαι playmobil ( φτιάχνομαι και χαλιέμαι επιτόπου εντελώς μόνη και χωρίς βοήθεια) λίγο το΄χεις? 


2. Μου'χει τύχει να....


      περπατάω ( ακατάλληλη ώρα ,αργάμιση και βάλε) σε στενό σκοτεινό δρομάκι και απο φόβο και μόνο μη μου την πέσουνε τυχόν επιτήδειοι ( και καλά πολύ γκομενάκι εγώ) να κάνω οτι συνοδεύομαι...ναι,ρε παιδί μου! κανονική κουβέντα και με χειρονομίες τύπου να τον κτυπάω στην πλάτη..! να μου απαντάει "να σαι καλα μωρέ"  "ωραία περάσαμε κι απόψε " "θεσπέσια τα ξύδια που ήπιαμε" και άλλα τέτοια... Στο μεταξύ να περπατάω ( και να μιλάω)  και να μου φεύγει η κατούρα στάλα στάλα,κόμπο κόμπο ( απο φόβο,έτσι...?)


3. Μου΄χει τύχει να....


    μου φύγει η πορδή καθώς στέκομαι σε ουρά και να γυρίζω πίσω μου να λέω στην κοπελιά ( με ύφος ντίβας..!) " Καλά μωρή μπίχτρω! έτσι σε έμαθε η οικογένεια σου...? να την αμολάς σε κόσμο..?


    αχχ.....τι κακό έχω κάνει σ'αυτήν την μεγαλόνησο....


4. Μου'χει τύχει να....


       μου πιάσουν τον κώλο σε club ( σκοτάδι ρε παιδί μου,δεν έβλεπα την τύφλα μου) ν'αγαλιάζομαι τα μάλα...νομίζοντας πως είναι το ταίρι μου και να γυρίζω με πάθος να του δώσω ενα φιλί ( ξέρεις απ'εκείνα με γλώσσα ) και να βλέπω εναν ...ΜΑΥΡΟ!!!!  της Αφρικής ρε παιδί μου-ζουλου-ιζάουρα-ταμ ταμ..πως να στο πω...i'm not a racist αλλα να μη σου τύχει,έτσι..?
χίλιες φορές να βλεπα τον Χριστό φαντάρο και την μάνα μου νταλικέρη....




      Αλλά ΔΕΝ μου΄χει τύχει να...


1.πάω σε κηδεία και να πώ " και στα δικά σας"


2.πάω σε γάμο και να πώ "και του χρόνου με υγεία πάνω απ΄ολα"


3.πάω σε μαιευτήριο και να πω του χαροπού πατέρα " δικό σας το μωράκι? μου φέρνει λίγο σε πολωνάκι...!"


     Ευτυχώς οχι....θεός φυλάξοι!!!

Made in ...Cyprus!

  To oτι ζω στην Κύπρο ( ναι! στην μαρτυρική μεγαλόνησο) με κάνει ακόμα πιο "κουλό" και "βαρεμένο" άτομο. Εκστατικά βερεμένη...Και κάπου εδώ σου κάνω explain πιο λιανά τι θέλω να σου πώ.
   Here in Cyprus υπάρχει μια παροιμία που λέει  " άλλον μας έδειξαν και άλλον μας έμπειξαν" κατανοητό έτσι...? Η επεξήγηση που μου δίνει η Google ( κοινώς γοογλε κατά τους αρχαίους έλληνες βλ."ράδιο αρβύλα") είναι αυτή εδώ( copy/paste..hallooo!)




  Άλλον μας εδείξαν και άλλον μας εμπήξαν.

Η συγκεκριμένη παροιμία είναι όλα τα λεφτά! Κάτι τέτοιο λέει ο κάθε παντρεμένος μια μέρα μετά τον γάμο του. Μέχρι τότε είχε την εντύπωση ότι θα παντρευτεί μια γυναίκα που θα τον έχει βασιλιά και ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι μια μέρα μετά το γάμο αυτή η γυναίκα θέλει να τον έχει σήκω-κάτσε, κάτσε-σήκω...και το περίεργο είναι ότι τα καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία. Και επειδή εκεί που είμαστε ήταν και εκεί που είναι θα πάμε κάποτε, δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτούμε. Το ίδιο ισχύει και για το μεταχειρισμένο αυτοκίνητο που μόλις αγοράσαμε για ατρακάριστο αλλά στο πρώτο σέρβις ανακαλύπτουμε ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο το έχει βγάλει "total loss" μια κοπελίτσα που είναι ακόμη στο νοσοκομείο, για τρεις μήνες τώρα από τη στούκα.

  Λοιπόν,έρχομαι και γω κάπου εδώ ( στου δρόμου τα μισά) και πετάγομαι ( σαν πορδή και οχι σαν χορδή) και δίνω την δική μου επεξήγηση όπως την βλέπω ( με τα δικά μου μπιρμπιλωμάτικα μου μάτια...)

   Φίλτατε αναγνώστα μου,μόλις ξεκίνησα να ατενίζω πανυγηρικά την περιβόητη εφηβεία μου, είχε αναλαμπή η φίλτατη μάνα μου να κουβαληθούμε στην μαρτυρική μεγαλόνησο για ενα καλύτερο αύριο -μάντης έτσι..? ούτε ο νοστράδαμος να 'ταν! Να μην τα πολυλογώ κουβαληθήκαμε,στρωλιαστήκαμε κανονικά και αποχαιρετήσαμε και το αυτοκίνητο μας,που ξεκίνησε μόνο του τον γυρισμό του στη Αθήνα και οχι στη ...Ιθάκη! Ναι..ναι! αλήθεια σας λέω! Φέραμε τα προικιά μας ( με το αείμνηστο Βεργίνα!) όσα χωρούσανε βέβαια - η μάνα μου ακόμα ισχυρίζεται οτι χώραγε κι άλλα...-. Το στείλαμε λέει γιατί εδώ δεν ηταν μοδάτο...ξέρεις το τιμόνι ήταν αριστερά ( νορμάλ δλδ.) ενω εδώ είναι δεξιά...!

   Φίλατε αναγνώστα μου...απο τότε άρχισε το δικό μου μαρτύριο. Φίλτατε αναγνώστα μου ( επαναλαμβάνω) μου λείπουν μόνο τα ...nine inch nails...τέτοια φάση.

   Εδω λέει ( δεκαετία του'90 έτσι..?) έκλειναν τους δρόμους (ξέρετε τραπέζια/καρέκλες κτλ) και γίνονταν γάμοι τρικούβερτοι μέχρι πρωίας κάτω απο ειδυλιακό φεγγάρι και μυρωδιές απο σούβλα-ντολμαδάκια και "κλέφτικο" 

Οι γυναίκες να λικνύζουν εκστασιακά παράφορα και ανελέητα τους στρογγυλεμένους γλουτούς τους υπο τους ήχους λαικών ασμάτων (Στράτος Κύπριος αν σου λέει κάτι..!) και οι άντρες να πίνουν την παραδοσιακή ζιβανία με το ( εδώ δώσε βάση) μικρό δάχτυλο να είναι εκστατικά όρθιο ( μαζί και το νύχι) και να βαράνε παλαμάκια ( στις λικνίζουσες γυναίκες) Σημ. φυσικά must  της εποχής ήταν δαχτυλίδι αντίκα παρεάκι με ανοιχτό υποκάμισον ( ε, ναι βρε αδελφε,να φαίνετε η κοιλίτσα μας) και χοντρή χρυσή αλυσίδα με την "Κύπρο" πάνω ( πως λέμε βάλε παιδί μου ενα σταυρουδάκι πάνω σου..)

Φυσικά και με το δίκιο σας θα αναρωτιέστε για την νύφη και τον γαμπρό...σε έτσι περιπτώσεις και ...χεσμένους τους είχαν! Λεπτομέρειες τώρα...

  Too much για μια έφηβη απο τας Αθήνας...έτσι?

Φίλτατε αναγνώστα...ένα σου λέω ( είμαι τρελλή για σένα...)οκ,σοβαρά τώρα...Λατρεύω μαρτυρική μεγαλόνησο! Λατρεύω καφεδάκι στο "κάστρο" της Λεμεσού μαζι με τους "κουλούς" καλλιτέχνες πάσης φύσεως που γνώρισα( εμ,τι θα γνώριζα..?) και τους κουβαλάω στην ψυχή μου,λατρεύω πρωινούς,μεσημεριανούς,απογευματινούς και βραδινούς περίπατους στον "μόλο",λατρεύω γραφικά χωριουδάκια (μαζί και τους γάμους!) που μυρίζουν γιασεμί και λατρεύω και άλλα τόσα που δεν γνώρισα...ακόμα.

   Δεν μετανιώνω για όλα τα ποτά που ΔΕΝ ήπια ( γιατί εδώ δεν υπάρχουν όλα,γκέγκε?) και για ολα τα ροκάδικα που δεν υπάρχουν!

Στην τελική φίλτατε αναγνώστα μου ΕΔΩ μεγάλωσα,ερωτεύτηκα,απαγοητευτικα,έκανα εκστατικά όνειρα...και το πιο πιθανόν είναι εδω θα δω τα ραδίκια ...ανάποδα!!!

Ενώτιον

  Απο μικρό κοριτσάκι μ'άρεσαν πάντα οτι ήταν περίεργο και ιδιόρυθμο για τους άλλους...για μένα ήταν όλα απλά και normal (εκστατικά φυσιολογικά!) Ακόμη και τώρα στα τριάντα...τρέχα μου τα βρίσκω ακριβώς το ίδιο ( και επαναλαμβάνω εκστατικά φυσιολογικά!)
   Για να σου δώσω να καταλάβεις ,φίλτατε αναγνώστα,θα κάνω μια λίστα ( οχι σαν εκείνη του Σίντλερ!)για να σου είναι πιο εύκολο ,ευάερο,ευήλιο και συνάμα φαντασμαγορικό...


 1. ΠΟΤΑ


  όπως προαναφέραμε σαν μικρό,γλυκό και ταπεινό κοριτσάκι που ήμουν ( ναι εγώ) έπινα κολώνιες! γυναικίες κατακρίβεια! Ναι,φίλτατε μου αναγνώστα...πήγαινε η μάνα μου στην κουζίνα να μαγειρέψει ξέγνοιαστη ( σαν καλή νοικοκυρά)και νομίζοντας ότι είμαι φρόνιμη και παίζω με τις κούκλες μου ( τις οποίες αποκεφάλιζα...) τσούπ τσούπ ξεγλίστραγα σαν χέλι,πορευόμουνα με αργά και σταθερά βήματα προς το δωμάτιο της και....γκλού γκλού γκλού τις "κατέβαζα" όλες στο γερό και τρυφερό στομάχι μου..! oh,yes!!! απο τότε έκανα προπόνηση για τα μετέπειτα "ξύδια"μου...


2.ΜΟΥΣΙΚΗ


  Να μωρέ,ξέρετε...τα κλασικά! ότι άκουγαν όλοι οι έφηβοι ... simon & Garfunkel,Joni mitchel,The Cure,Bob Dylan εν ολίγοις εκστατικά φυσιολογικά...Βεβαίως βεβαίως σε μια εποχή που όλοι τραγουδούσαν και χτυπιούνταν κάτω απο τους ήχους των new kids on the block και των take that...


3. ΒΙΒΛΙΑ


 Μεγάλο κεφάλαιο αυτό...( καλά ντε...θα το συντομεύσω) Εχουμε και λέμε,απο Ντοστογιέφσκι μέχρι Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες,Τ.Κερουάκ,Μπωτλαίρ και Πόε. Ολες μου οι φίλες μου λέγανε για το περίφημο "να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις" και εγω απαντούσα με εκστατικά φυσιολογικά τρόπο " ναι μωρέ,μα αυτο κάνω τόσα χρόνια! εσείς τώρα ξεκινάτε?" μη γνωρίζωντας οτι μου έλεγαν για ενα βιβλίο ψυχολογίας...
 Υπονοούσαν κάτι,άραγε ? ( what the fuck...?)


4. ΝΤΥΣΙΜΟ


 Χμ..νορμάλ φάση. Σκισμένο τζινάκι (ξέρετε τύπου με κυνηγούσαν 30 σκυλιά και μου το σκίσανε..!) και t shirts J. Morison και άλλους διάφορους πάντα όμως με άρβυλα dr.martins ( που πάνε με όλα σαν την coca cola)


5. ΜΑΛΛΙΑ


Εκστατικά φυσιολογικά μαύρο κορακί ενίοτε μακρυά και μπροστά στα μούτρα μου ( αφού δυσκολεύμουν να περάσω την διασταύρωση!)


  2011


   Και μέσα σε όλη αυτή την διαδρομή,τώρα στα τριάντα ...τρέχα μου,μου έχουν μείνει πολλά ακριβώς τα ίδια ( μουσικη,βιβλία) τατουάζ και τρύπες στα αυτιά και στην μύτη. Τα σκισμένα τζιν έγιναν σκέτα τζιν και τα t shirts Jim Morison σε απλά και εφαρμοστά μπλουζάκια. Το μαλλί έχει ελαφρώς κοντύνει και άλλαξε χρώμα ( οχι δεν αλλάζει απο μόνο του! το βάφεις!) γιατί στο μαύρο χτυπάνε άσχημα οι γκρίζες τρίχες που ξεφυτώνουν χωρίς να σε ρωτήσουν ( τέτοια αγένεια!) και σου θυμίζουν οτι απλά ....μεγαλωνεις...!

   Υ.Γ. Σκεφτόμουν να (ξανα)βγάλω και άλλες τρύπες και να χτυπήσω και αλλα τατουάζ...but φοβάμαι μήπως γίνω κάπως έτσι...
   

Αγαπημένο μου,ημερολόγιο...delete!

   Το παρών blog το ξεκίνησα σαν το καθημερινό ημερολόγιο ( ξέρετε,τύπου...dear diary)κτλ...Α! και το 'χα ονομάσει "Το ημερολόγιο των λουλουδιών"...καλά,δεν το συζητώ,μια φάση "λουλουδοκίασης"την έχω! Δεν την παλεύω,λέμε! Και καλά θα έγραφα μελό,σοφιστικέ και ιντελέξουαλ...! εν ολίγοις...κάτι τρέχει στα γύφτικα!
   Ε,και με κείνα και με τ'αλλα,το ξανασκέφτηκα ( αφού δεν σου βγαίνει,μωρή μαγδάλω,λέω του άλλου μου εαυτού!) το άλλαξα το τροπάρι...σε βρεγμένη.Γιατί δεν γίνεται,όλοι μας έχουμε βρεχτεί,καεί,τσουρουφλιστεί κτλ..την λιακάδα δεν την φοβάσαι,αντιθέτως θα λεγα...αγαλιάζεσαι και μόνο που την σκέφτεσαι! 
  Οπότε,here i am να μοιραστώ μαζί σας ολα τα κουλά που μου συμβήκαν και άλλα τόσα που έμπονται και έρπονται....φίδια κολοβά στον κόρφο μου!

Ποτέ μου δεν κατάλαβα...

   Κι όμως είναι αλήθεια...ποτέ μου δεν κατάλαβα τα γιατί,τα πώς, το που...( πάντα των άλλων προς εμένα) Πρέπει πάντα να υπάρχει γιατί (?) Επειδή έτσι,βρε μάγκα μου...Επειδή έτσι το ζω εγώ το "story" μου...Πάω με την ροή μου,με την ψυχοσύνθεση μου,την διάθεση μου...με όλα μου τα "μου". Τόσο απλά και μελωδικά...Στα δικά μου τα βήματα...
  Στα οποία βήματα "έφαγα" τα μούτρα μου,μάγκα μου...( οκ,οχι πάντα!) Και ξέρεις κάτι (?) το ευχαριστήθηκα, το γέλασα,το μάσησα,το έφτησα,το εμπέδωσα ....Και σηκώθηκα πάλι,σέρνωντας τα πόδια μου...( ξέρεις και πάλι,μάγκα μου(?)) ήξερα οτι θα ξανάπεφτα...
     Και μη με ρώτησεις "γιατί" "πώς" "πού"....Γιατί τελικά είναι απλό...Θα σηκωνόμουνα έτσι κι αλλιώς...
                    Because i know,μάγκα μου!

Protect me from what i want...

  Πόσες εκατομμύρια φορές είπα να το ξεκινήσω...και ποσές ακόμα το έθαψα...το ανέβαλα...το σκότωσα...το...το...Ε,και λοιπόν...το πήρα απόφαση.
Η τώρα ή ποτέ....
   Κάπως έτσι όμως δεν ξεκινάνε ( σχεδόν) όλα...? Ιδεές,σκέψεις,όνειρα,διαδρομές...Και κάπως έτσι ξεκινώ και εγω...Με μια βαλίτσα γεμάτο απο όνειρα και διαδρομές...Διαδρομές καλύτερα...Όλες αληθινές...μα κάπως μελαγχολικές,κωμικοτραγικές και αλλες πέρα για πέρα τραγελαφικές...But that's life,isn't it...?