Φίλος...ανίκατε μάχαν

   Κάποτε είχα φίλες. Τώρα έχω φίλους. Λίγους και καλούς. Και πολλούς γνωστούς και γνωστές. Δεν ξέρω τι είναι φιλία για σας αλλά φαντάζομαι σημαντικό κομμάτι στη ζωή σας. Για μένα ΝΑΙ,όντως έτσι είναι. Σημαντικό κομμάτι. Και απ' όσο έχω καταλάβει με το μυαλό που διαθέτω φιλία πάει να πει:


 1.Και 2 μήνες να έχω να δω τον άλλον face to face για τον άλφα ή βήτα λόγο ΔΕΝ αλλάζει κάτι. Είναι φίλος τώρα και για πάντα.


2.Σε δέχεται και σ' αγαπάει έτσι όπως είσαι. 


3. Δεν σου σούρει τα εξ' αμάξης επειδή δεν της έκατσε καλά ο γκόμενος ή και καθόλου ( και γω τι φταίω; μια καλημέρα πήρα να σου πω...)


4.Ότι παράπονο έχει από σένα σε πιάνει μπροστά σου και σου τα λέει και ΔΕΝ  επαναλαμβάνω  και ΔΕΝ σου τα χώνει από πίσω σου λες και είσαι ο χειρότερος εχθρός που υπάρχει EVER.


  Πιστεύω τελικά στην κουβέντα που λένε " οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους". Δεν υπήρξα και εγώ με την σειρά μου όμως αθώα περιστερά..την έκανα την παπαριά μου. Και το μετάνιωσα.Και εγώ είπα λόγια πισώπλατα. Μια φορά μόνο( πιάνεται;) 'Οταν ήρθαν στ' αυτιά μου το τι μου άπλυτο μου σ' έσερνε. Και μου γύρισε ο κόσμος ανάποδα όπως επίσης και τα μάτια μου. Και την άφησα να συνεχίζει να υπάρχει στη ζωή μου (λάθη είμαστε ανθρώπους κάνουμε,σωστά;). Και το βιολί συνέχισε να παίζει την ίδια μουσική...Και επειδή η υπομονή έχει και τα όρια της (ειδικά άμα την γαμήσεις του άλλου) ξεσπά.Δεν της πήρα το δοξάρι αλλά την έπιασα και της είπα ότι " κοίτα κοπελιά,επειδή είπα κουβέντες για σένα πίσω σου ενώ δεν θα έπρεπε αλλά το κάνα και επειδή νιώθω ότι οι καλές φίλες δεν τα κάνουν αυτά οφείλω να σου τα πω μπροστά σου και να αποχωρήσω από αυτήν την παράσταση".
Έκτοτε δεν την ξαναείδα. Δεν θέλω. Δεν μου βγαίνει. Εύχομαι όμως να είναι καλά και να είναι ευτυχισμένη. Αμήν!


    Nα,ας πούμε με τον Φάνη. Έχουμε να μιλήσουμε 2 βδομάδες (σκέψου από πότε έχουμε να ειδωθούμε!) Μιλήσαμε σήμερα. Ε,και; κάτι τρέχει στα γύφτικα. Θέλω να πω,βρε παιδί μου ότι είναι εκεί. Χαθήκαμε ξε-χαθήκαμε δεν λέει κάτι. Κόψαμε και ράψαμε τα νέα μας κανονικά. Φυσικά έχει την πρωτιά ο Φάνης! Πάντα κλέβει το show ο άτιμος.Βλέπεις είναι και διάσημος και έχει πάντα πολλά νέα να μου πει.Και άμα ξινίσει για κάτι μαζί μου,μου την λέει. Μπροστά μου. Και γώ χαίρομαι. Που μου τα λέει στα μούτρα μου.Κι αυτός αναρωτιέται γιατί χαίρομαι. Αχ,βρε Φάνη,άμα σε δαγκάσει οχιά και πονέσεις και πληγωθείς τότε δεν σε πειράζει αν ο άλλος σου την πεί μπροστά σου.Αυτός είναι φίλος. Α! και γράφει και ποίηση. Ναι! Πολύ ωραία τα γράφει. Αλλά εγώ δεν την καταλαβαίνω...


   'Η ο Δ.ας πούμε. Στον κόσμο του ένα πράμα! Αλλά είναι εκεί όταν τον θέλω. Βράχος.Ακλόνητος και ατάραχος. Και με λέει και αγράμματη επειδή λέει δεν μπορώ να καταλάβω την διαφορά μεταξύ της λέξης " διάστημα" και "καιρού". Του είπα μια φορά " Ρε,πόσος καιρός έχει περάσει από εκείνο το ατύχημα;"  Και μου απαντά " Ρε ufo, εννοείς πόσο διάστημα;" Ή και το αντίθετο. Δεν θυμάμαι. Ψιλά γράμματα για μένα αυτά! Αλλά τι σημασία έχει. Το point είναι ότι είναι εκεί και εγώ εδώ. Και τους αγαπώ και μ' αγαπάνε. Και ότι κι αν θελήσουν θα μαι κοντά τους. Και στα καλά τους και στα άσχημα τους.Και το ξέρουν(ελπίζω δλδ).


   Ρε βλαμμένα,είστε για δέσιμο! Ή τελικά ...εγώ;

Αυτογνωσία...

     Εδώ και κάτι μήνες,βρε παιδιά κάνω μια σειρά μαθημάτων αυτογνωσίας τα οποία θα ολοκληρωθούν σε περίπου 3 χρόνια μέχρι να πάρω το πιο higher δίπλωμα και να γίνω επιτέλους μια τελειωμένη Life Coacher (!).Έ; Σε συνεπήρα η ακόμη; 


   Κοίτα,πολύ ωραία είναι. Έχει πραγματάκια ενδιαφέρον να μάθει κάποιος ΑΛΛΑ μου την βαράει αδυσώπητα η αυτοανάλυση - φυσικά χωρίς αυτό τι σκατά αυτογνωσία είναι-αυτό δε θα λεγες; Σε συγχωρώ,είμαι καλός άνθρωπος εγώ! Αυτό λέει και η μάνα μου και όλο μου τα χώνει...


  Το θέμα που με ανατριχιάζει είναι το " Γνωρίζοντας το εσωτερικό μας παιδί".Δλδ,εγώ τώρα τι να γράψω τού έντιμου αυτού ανθρώπου σαν εργασία; Τι να του πω; " Κοίτα καλέ μου άνθρωπε,το εσωτερικό μου παιδί το ξέρω πάααρααα πολύ καλά και το φρόνιμο θα ήταν να μείνει εκεί που είναι γιατί άμα ξυπνήσει ζήτω που καήκαμε;" Έμα,είδες που στα λέγα...;


 'Οχι τίποτα άλλο αλλά θα μου έπαιρνε και κάτι αιώνες μέχρι να του τα γράψω όλα αυτά που είμαι και γιατί είμαι και πως και γιατί είμαι. Άσε που είχα να βάλω και πλυντήριο,να πάρω την σκυλίτσα μου βόλτα ,να "κατεβάσω" κάτι δισκογραφίες και να απαντήσω και σε mail. Τα βρήκα πιο σημαντικά.


  Αρκέστηκα να του γράψω τους 5 λόγους αποδοχής του εαυτού μου έτσι για να μη μου τα ψάλλει που δεν έκανα εργασία και αυτά με χίλια ζόρια.Όχι επειδή δεν έβρισκα,προς θεού...(!) Άμα θες σου γράφω και 518 λόγους,δεν τίθεται θέμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς ξέρω τι κουμάσι είμαι.


  Το άλλο το πιο extreme μας το φυλάει για του χρόνου. Το EFT (Εmotional freedom techniques). Ναι,ναι! Είναι μια μέθοδος λέει που χτυπάς καθορισμένα σημεία στο σώμα σου και ευθύς απελευθερώνεσαι απ' ότι σε βασανίζει...Ηilarious man!!! Don't you think?


  Οπότε αν τύχει του χρόνου να με δείτε να αυτοχτυπιέμαι σημαίνει ότι η μέθοδος είναι γαμάτη...Αν με δείτε επίσης να βαράω κάτι ρυτίδες,κάτι κώλους που έχουν πέσει και κάτι βυζιά που έχουν κρεμάσει τότε επίσης σημαίνει ότι η μέθοδος φέρνει και εδώ αποτελέσματα.Αν πάλι δείτε μια που τρέχουν σάλια από τα μάτια της και δάκρυα από το στόμα τότε σημαίνει ότι απλά κάπου "χτύπησα" λάθος...


   Anyway,παίδες...σας αφήνω γιατί έχω να γράψω και ένα γράμμα στον "φόβο"  ! 

Hang drum!

  Γουστάρω με τρέλα και κορδέλα αυτό το τυπάκι και το όργανο του (!). Το βρίσκω εξαιρετικά μαγευτικό και ταξιδιάρικο αυτό το τσίγκινο ντέφι μαραφέτι hang τέλος πάντων,όπως και να λέγεται...και τι απίστευτο ήχο και μελωδία βγάζει το πούστικο,ρε γαμώ το μου. Είναι για να τρελένεσαι. Μπανίστε ελεύθερα και εσείς,αδέλφια μου αλήτες πουλιά αυτόν τον κρεμανταλά. Άντε,γειά!

Avanti La Musica Maestro

   Μουσική...Τραγούδια. To καλύτερο μου. Η λύτρωση μου.Το λιμάνι μου και παράδεισος μου. ΜΟΥ-ΣΙ-ΚΗ. Ω,ναι! Την ακούω περίφημα. Την τραγουδάω αίσχος- σ' αυτό θα συμφωνήσει και η πολυκατοικία- ειδικά όταν κάνω με τον "ήρωα" μου ντουέτο...Για κλωτσιές είμαστε.Λες και μας τραβάνε απ' τα βυζιά. Τέλος πάντων....Τι έλεγα; Α! ναι! Μουσική,αδέλφια μου. Το βάλσαμο της ψυχούλας σας! Ο καλύτερος και ο πιο πιστός σας φίλος EVER.


   Ε ναι,ρε παιδιά. Έτσι είναι.Έτσι πάει-οκ,μπορείς να διαφωνήσεις άμα θες,δε θα μου καεί και το βίντεο (!). Λοιπόν,τα τραγούδια όπως είπαμε είναι το καλύτερο βάλσαμο. Ποια ψυχοφάρμακα και συναντήσεις με ομάδες και κουκουρούκου. Αυτά είναι για τους εξωγήινους. Εμείς οι απλοί και ταπεινοί καθότι άνθρωποι ταξιδεύουμε σ' άλλους πλανήτες μέσω αυτής-ναι της μουσικής. Και πάμε πάνω και κάτω. Και ψηλά και χαμηλά. Και αριστερά και δεξιά. Κάθετα και οριζόντια. Απ' όλα έχει ο μπαχτσές. Και καλά κάνει και πάντα να το κάνει (κάτσε λίγο γιατί χάθηκα τώρα.Ένα μυαλό έχω και γω η κακομοίρα,χειμώνα καλοκαίρι...με καταλαβαίνεις).


   Εγώ ας πούμε,ρε παιδιά όταν είχα νταλκά μεγάλο ( ναι ρε,υπήρξα πιτσιρίκα! δε φύτρωσα...),καψούρα μεγατόνων, άκουγα ένα συγκεκριμένο κομμάτι από τους Cold,το " No one".  Πω πω...ρε παιδιά. Πολύ μ' αρέσει το specific song. Και θυμάμαι τους είχε "ανακαλύψει " το ξαδελφάκι μου-η αδυναμία μου παρεπιπτόντως-και μου φέρε το cd τους  κουφάθηκα (οχι,δεν το βάλε δυνατά!). Ναι,ναι! Άτιμη νιότη γύρνα και πάλι,αχ....!


   Κι άμα είχα νεύρα και βίδες έβαζα το " Bring me your daughter to the slaughter" απο iron maiden και ονειρευόμουν ότι ξεκοίλιαζα τις συμμαθήτριες μου...ναι,πολύ τις αγαπούσα τις κάργιες και αυτές εμένα. Αμοιβαία τα αισθήματα.


   Όμως τι σου είναι τα άσματα. Κάθε τραγούδι συνοδεύει και σημαδεύει στιγμές της ζωής σου.Χαρούμενες και λυπημένες. Και πάει λέγοντας...Μάλλον καλύτερα πάει το ...και πάει τραγουδιστά.


   Να, σαν τώρα να πούμε θα σας κλείσω με μια μουσικούλα που εμένα προσωπικά με βοηθάει και πολύ στο σφουγγάρισμα...ναι,ναι!!! Η σφουγγαρίστρα ξεσηκώνεται και κάνει το πάτωμα να λάμπει!  Άντε,γεια σας!!!






Υ.Γ. Έ,ναι λοιπόν! Και αυτό και χίλια άλλα τόσα άσματα μου τα έμαθε το ξαδελφάκι μου (Α μου,σε λατρεύω! Εσύ με οδηγείς!!!)

What do you know....?

Βαρεμ-άρες κουκουν-άρες

   ...μέχρι θανάτου:




1. Ν' ακούω από την κυρά Πίτσα του δευτέρου ορόφου να μου λέει τις κατινιές που κάνουν οι γείτονες δίπλα μου ( Hello..! κυρά Πίτσα,μπορώ και μόνη να τους ακούσω. Έχω καλή ακοή-για κάτι τέτοια-)


2. Να κάνω γεμιστά(σωστά,το φαγητό). Δεν γίνεται να γεμίζονται από μόνα τους; Ντομάτες,πιπεριές κτλ;


3. N'ακούω τους φίλους του "ήρωα" μου για το πως έριξαν χθες μια super wow αεροδυναμική γκόμενα ( ναι καλά,φέξε μου και γλίστρησα...)


4. Να κάνω αγγαρείες -τύπου " Αφού θα πας πάρε μου και μένα μια καφετιέρα !
    Και το μαγαζί να απέχει από τον προορισμό σου 30χλμ...


5. Να ξεβρακώνομαι στα δοκιμαστήρια για να δω αν τελικά με χωράει το παντελόνι που μ' έβλεπε επίμονα και μου σφύριξε να το αγοράσω.


6. Τα κομμωτήρια. Κατ' ακρίβεια τις γυναίκες που λένε τα ΠΑΝΤΑ εκεί...( έλα,βάρα με αλύπητα μωρή σάχλο,να πούμε...)


7. Να ξεβουλώνω τους νεροχύτες ( τόσο πολύ μαδάω πια;)


8. Να με ρωτάνε κάτι άγνωστες θείτσες τα κλασσικά εικονογραφημένα (!) "Που δουλεύεις;" " Πόσα παίρνεις;" " Πότε θα παντρευτείς;" " Παιδάκια έχεις;" "οχιιιιι" " Να κάνεις(!)"   ( thanxs pank!)


9. Nα πρέπει να πω την γνώμη μου σε φίλες για την καινούργια φλωράλ παντόφλα/τσόκαρο που μόλις αγόρασαν ( εδώ ο κόσμος χάνεται και το μ.... ξυρίζεται! Έλα,βαριέμαι...next...)


10.Κάθε σαββατοκύριακο να λέω ....βαριέμαι!

 Υ.Γ.  Βαριέμαι τόσο πολύ που βαριέμαι να κάνω δημοσίευση ανάρτησης....

Γυρίζουμε ταινία (;)

  Αυτό το γαμάτο ψυχεδελικό σχέδιο ανήκει στον αγαπημένο μου Παναγιώτη Καρούσο. Ανήκει; Τι λέω,Θεέ μου...Στον εαυτό του ανήκει ο άνθρωπος! Πω Πω,λυσάξατε να με φάτε,πια....Εννοώ τα σχεδιάζει...και τα σχεδιάζει πολύ καλά.Έ; Δε συμφωνείτε και εσείς; Τι; Δεν άκουσα; Πώς είπατε;

 Ήθελα πολύ να μου κάνει ένα σχέδιο για όλα αυτά που συζητάμε κατά καιρούς (ναι,δε λέω μόνο χαζά! συζητάω κιόλας,ναι αμέ!). Να δω αποτυπωμένα στο χαρτί τα "λεγόμενα" μας,τους κοινούς μας προβληματισμούς,τις απορίες μας,τις αμφιβολίες μας,την όμοια τρέλα που κουβαλάμε,την μουσική που ακούμε,τις εντυπώσεις που μας αφήνει ένα πρόσωπο,μια εικόνα (χίλιες λέξεις...) ,τι σκατά στόχους έχουμε και  αν τελικά μπορούμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο...


  Όταν το είδα το σχέδιο "μου" στην αρχή  ψιλοταβλιάστηκα η γυναίκα!  Νόμιζα ότι μου έλεγε " Κοίτα μωρή μπουρούχα,τώρα που θα κουκουλωθείς μη τυχόν και πέσεις κάργα και αμετάκλητα στα πατώματα την ώρα που θα υποδύεσαι τον ρόλο. Σκέψου το. Υπάρχει ακόμα ελπίδα! Και έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς ,μην αργήσεις πάλι. Ξέρεις τι ώρα έχει πάει; Και κοίτα,στον Παρθενώνα να πας. Εκεί θα σε περιμένει ένα " Ι" σ' ένα σπίτι που τώρα χτίζεται και θα το καταλάβεις γιατί έχει μόνο τούβλα. Κατάλαβες; Εκεί θα γυριστεί η ταινία! Και τα μάτια σου στο κώλο σου!!!"

 Οκ,ρε παιδιά! Μη βαράτε,πλάκα κάνω( ναι,καλά.Πολύ γελάσαμε,τι να σου πω).Το σχέδιο του τα σπάει,το σχέδιο του με έστειλε,το σχέδιο του Παναγιώτη είναι όλα αυτά που συζητάμε. Είναι οι απορίες και οι φοβίες μας σε μικρογραφία.Είναι πως βλέπουμε την κοινωνία ή πως  βλέπει αυτή εμάς. Είναι τα γιατί και τα πως. Είναι όλα αυτά που κρύβουμε μέσα μας βαθιά μήπως και μας πάρει χαμπάρι ο άλλος και "εξευτελιστούμε" στα μάτια του.Κρύβουμε τις αλήθειες μας,τα πάθη μας,τα λάθη μας,τις απατεωνιές μας. Λέμε έχουμε φίλους και όταν γυρίζουν την πλάτη τους, τους κράζουμε μέχρι θανάτου. Λέμε έχουμε αυτό,έχουμε εκείνο και το άλλο...Σκατά στα μούτρα μας. Ναι,ρε!!! Σκατά!


  Έχουμε εαυτό; Αληθινό; Πραγματικό; Τον αγαπάμε; Τον αποδεχόμαστε; Η συνείδηση μας λέει κάτι ή απλά είναι μια λέξη κάπου γραμμένη στο λεξικό; Ότι πιο όμορφο το σκοτώνουμε...Και είναι κρίμα.


  Και ναι! Χαίρομαι για μένα (έλα,μη γελάς.Σε βλέπω!). Για τις επιλογές που έκανα παλιά και με γαμήσανε ανάποδα αλλά χωρίς αυτές ΔΕΝ θα μάθαινα ΕΜΕΝΑ. Και ναι! ΔΕΝ τα καταφέρνω και καλά αλλά προσπαθώ. Και ναι! Χέστηκα αν άργησα να μάθω κάποια πράγματα.Το σίγουρο είναι ότι τα εμπέδωσα. Και γουστάρω που δεν κουκουλώνω πια τον εαυτό μου και λέω τις αλήθειες μου με το όνομα τους. Και αν πέσω κάτω και ζαλιστώ; Θα σηκωθώ. Ναι,τόσο απλά. Και ΔΕΝ θα ρίξω τις ευθύνες μου σε κανέναν. Εγώ γυρίζω τους μύλους που μ'αλέθουν...


 Και ναι! Είναι πολύ ωραίο να λες ευχαριστώ. Για όλα. Για τα μικρά και τα μεγάλα. Σημαντικά και ασήμαντα. Το δικό μου ευχαριστώ για σήμερα πάει στον Παναγιώτη. Τον ευχαριστώ για το σχέδιο που μου έκανε,για τα βράδια που μου έκανε παρέα και μιλούσαμε με τις ώρες,τον ευχαριστώ για τα χαζά που τον ρωτούσα και τις απορίες τύπου Μενεγάκης (!). Τον ευχαριστώ και για άλλα τόσα που δεν είπαμε ....Όπως επίσης που μου με εμπιστεύτηκε και μου είπε χιλιάδες αλήθειες του και τσαλακώνει τον εαυτό του με κάθε ευκαιρία που του δίνεται...Αυτό για μένα λέει πολλά. Σ' ευχαριστώ...


Υ.Γ.1 Έχω να δηλώσω επίσης ότι ο Παναγιώτης μου έμαθε τους Antimatter με την γαμάτη μελωδία και τους στίχους που λένε την δική τους αλήθεια.Σ' ευχαριστώ...άντε με ξεστράβωσες πάλι!!!


Υ.Γ.2 I'm drowning in a thousand faces
Alien expressions over and over again

 Ξέρεις εσύ...

Υ.Γ.3 Και ΟΧΙ . Τελικά we don't  fight for a lost cause...

Y.Γ.4 Ευχαριστώ τα άτομα που είναι δίπλα μου και με δέχονται και μ' αγαπάνε πραγματικά γι' αυτό που είμαι και που θα τα κράξω και αυτά. Σιγά σιγά,ρε παιδιά! Θα' ρθει και η σειρά σας! 

Υ.Γ.5 Σας αφήνω γιατί συγκινήθηκα η μπουρούχα...και δεν μπορώ τα ζουμιά και τέτοια.

Υ.Γ.6 Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης ( τελείως άσχετο,όμως)

Υ.Γ.7 Άντε,γειά σας!

Ο αέρινος ήρωας μου

  Βρε παιδιά! Σας το'χω πει ότι είμαι παντρεμένη γυναίκα; ( Σιγά τα ωά θα μου πείτε και δίκιο θα΄χετε).Όμως θέλω πολύ να σας τα πω (το ζητά η ψυχή μου,ντε!)
   Και ξεκινάμε...πάμε πίσω στο παρελθόν,εννέα χρόνια πριν,λοιπόν. Ήταν μια νύχτα του Δεκέμβρη και έκανε ψοφόκρυο,κόντευαν και Χριστούγεννα. Amazing ατμόσφαιρα...Σάββατο βράδυ (τι πρωτότυπο και πρωτάκουστο!) πήγαμε με την παρέα μου σένα ροκάδικο-το οποίο δεν υπάρχει πλέον,τι ειρωνεία...- να πιούμε τα καταπληκτικά και ανεπανάληπτα ξίδια μας και να ξεπατωθούμε στα σφηνάκια. Και φυσικό επακόλουθο των σφηνακίων είναι η χαλαρή διάθεση και το χάνομαι γιατί ρεμβάζω. Μέχρι που...Μέχρι που...εμφανίστηκε στο σκηνικό ο "ήρωας" μου και τα τσαλάκωσε όλα. Ξαφνικά ηλεκτρίστηκα,τα μαλλιά μου έγιναν σαν θάμνος,έφυγε το σκαμπό από τον κώλο μου,ταράχτηκαν τα λιμνάζοντα ύδατα μου,βγήκαν τα μέσα μου έξω μου,κοινώς έπαθα ταράκουλο! Τ' αστέρια λάμπουν στον ουρανό και πετάγονται πυροτεχνήματα από παντού! Και έρχεται,βρε παιδιά και μπαστακώνετε στη παρέα μας( Ω,ναι! ήταν φίλος φίλου) Αλληλούια...Αλλά κυρία εγώ,έτσι; ΔΕΝ έδειξα τίποτα. Και έρχεται η ώρα να συστηθούμε και ανοίγει το στόμα του και ζαλίστηκα...από την μπόχα που μου'ρθε στα ρουθούνια (καλά,το Βόσπορο ήπιες ,ρε αγόρι μου;) Ήθελα να του πω"Ντάξει ρε μανούλα μου,άστο μη το παλεύεις να μιλήσεις. Κάτσε κει σε μια γωνιά να σε χαζεύω καλύτερα". Τεσπά,μιλούσαμε ( όσο μπορεί κάποιος κάτω από τέτοιες συνθήκες) περί ανέμων και υδάτων και out of the blue με πιάνει από τους ώμους- ώπα λέω,ήρθε η ώρα μου,τετέλεσται-και μου λέει σαν το βαμπίρ " κοίτα,εμείς οι δύο θα μείνουμε φίλοι" . Απαντάω κι εγώ σαν star του σινεμά "Μα,ναι! Φυσικά! Δεν είμαι για σχέσεις και τέτοια ( άκουσον,άκουσον τι είπα). Και μου ξαναλέει σαν το βαμπίρ " Ωραία,ούτε και εγώ. Πότε θες να βγούμε ραντεβού;" Και τα μυαλά στα κάγκελα να με χαιρετάνε ένα πράγμα. " Σύντομα" του λέω και ξεμπερδεύω ( έτσι νόμιζα)

   Μετά από δύο βδομάδες ξανασυναντιόμαστε (τυχαία) Σ' ένα μαγαζί -στο μεταξύ δεν είχαμε ανταλλάξει ούτε τηλέφωνα- Και ξαναμιλήσαμε κανονικά χωρίς ιδιαίτερα ποτά και σφηνάκια και ανταλλάξαμε τηλέφωνα και περάσαμε γαμάτα. Και τον ερωτεύτηκα και είδα αστεράκια!!! Τόσα πολλά που σταμάτησα το μέτρημα. Σημειώστε ότι ο " ήρωας" μου δούλευε σε άλλη πόλη και ερχόταν μόνο σαββατοκύριακα (οκ,πήγαινα και εγώ). Και τους επόμενους έξι μήνες σαλιαρίζαμε στα τηλέφωνα σαν βλαμμένα δεκαεξάχρονα ( ωραίες εποχές). Και κάποια μέρα μου λέει "να σου πω,επειδή μου την βάρεσε πατόκορφα θα' ρθω να σε πάρω να ζήσουμε μαζί" . Και τρελάθηκα πατόκορφα και εγώ. Τόσο πολύ που τσίριζα σαν Μαρία Κάλλας.
  Και περνούν δύο χρόνια (βασιλικά) και έρχεται το ίνδαλμα μας (που μας άφησε χρόνους) ο Ronnie James Dio! E,μα φυσικά και θα πηγαίναμε. Και πήγαμε. Και τα είδα όλα και όλους. Εκτός από το ν' ακούσω. Ναι! ΔΕΝ άκουσα τον " ήρωα " μου που φώναζε στ'αυτιά μου " ΘΑ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ;" ....Καλά και γω πόση πώρωση πια με τον Dιο,έλεος δλδ. "Δε πειράζει,μωρέ" μου λέει "άστο δεν  το θέλει ούτε και  ο    Dio  να παντρευτούμε...! Τι να λέγα; κι έτσι δε μίλησα.
  Και έρχεται ο επόμενος χρόνος και έρχονται οι θρυλικοί Whitesnake! Χαρά που έκανα...Και πήγαμε. Και εκτός το ότι πέρασα γαμάτα είχα και τ' αυτιά μου ανοιχτά (πιο ανοιχτά δε γίνεται) . Και ναι,βρε αδελφέ!!! Την άκουσα την πρόταση!! Επιτέλους αδέλφια μου...θα παντρευτώ.Δεν θα μείνω στο ράφι να το κοιτάω,να το ξεσκονίζω και να το διακοσμώ!!!
   Και παντρευτήκαμε ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι που είχε επίσης ψοφόκρυο και έριχνε βροντές και αστραπές αλλά δεν μας ένοιαξε καθόλου και το γλεντήσαμε με την ψυχή μας που γίναμε μούσκεμα. Κι ας πήγα στην εκκλησία με ένα νυφικό που' χε σκίσιμο μέχρι το βρακί μου και γιακάδες ψηλούς σαν την στολή του βρικόλακα. Κι ας μας πάντρεψαν τρεις παπάδες -ακόμα δεν ξέρω το λόγο- με την θέληση μας πήγαμε,καλέ...Μπα,σε καλό σας!

  Από τότε έχουν περάσει 4μιση χρόνια και κάνουμε λες και γνωριστήκαμε χθες. Μη με ρωτήσετε το γιατί,ούτε και γω ξέρω. Το πιο πιθανό είναι ότι έτσι κάνουν τύποι σαν εμάς,δλδ στον κόσμο τους. Αλλά τον λατρεύω τον " ήρωα" μου.Πεθαίνω για την πάρτη του. Σφάζομαι για την χάρη του και για την εξυπνάδα του.Παραληρώ σε κάθε του βλέμμα και νόημα κι ας έχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε. ..
    Κι ας με πειράζει που βάζει στη διαπασών τις ροκιές του και φωνάζω να το κλείσει μέχρι να μου βγει ο λάρυγγας έξω,κι ας με ενοχλεί που δεν κατεβάζει τα σκουπίδια κάτω,κι ας με βγάζει έξω από τα ρούχα όταν στις 3 πρωί σηκώνεται να πάει για κατούρημα και αντί να ανοίξει την πόρτα ανοίγει την ντουλάπα να κατουρήσει τα παλτά (καλά,ο εργολάβος με ποια λογική να κάνει πόρτα δίπλα ακριβώς από την ντουλάπα;) Εγώ τον αγαπάω τον " ήρωα" μου και δεν τον αλλάζω για κανέναν superman και spiderman. 
   Και μ' αγαπάει και αυτός. Με τρέλα! Γιατί μ' αφήνει ελεύθερη και κάνω ότι μου κατέβει στο κεφάλι. Κι αν πέσω κάτω και γκρεμοτσακιστώ θα με σηκώσει πάνω και δεν θα μου θυμώσει...ποτέ μα ποτέ του. 
    Παντρευτήτε και εσείς παιδιά μου. Καταπληκτικό "μυστήριο" ο γάμος! Και σαρανταοκτώ χρόνια παντρεμένος να΄σαι άλυτο μένει.. Άντε,άνεμο στη βράκα σας και αέρα στα πανιά σας!


   Υ.Γ.1   Αέρινος (του τίτλου ,καλέ) είναι γιατί είναι τόσο λεπτός που φοβάμαι μήπως τον πάρει ο αέρας...!


  Υ.Γ.2  Εν το μεταξύ για να τα γράψω αυτά συμφωνήσαμε με τον " ήρωα" στα 300 ευρώ. Και με παζαρεύει να την ρίξω την τιμή...Έλεος,τόσα παλτά κατούρησες,βρε αγάπη μου! Εδώ θα κολλήσεις;

FB

  Δεν το χωράει το μυαλό μου. Μου είναι αδιανόητο. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Με ποια λογική ; Υπάρχει λογική; Εγώ ποια είμαι τότε; Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων;

  Μιλούσα χθες μένα φίλο μου στο τηλέφωνο και λέγαμε τα νέα μας,αναλύαμε τα υπαρξιακά μας,μάδησα τα φρύδια μου,κάπνισα 22 τσιγάρα,έβαλα πλυντήριο,έβαψα τα νύχια μου(μαύρα,οκ;) μου πρότεινε να δω και κάτι ταινίες τρόμου και καθώς η κουβεντούλα μας όργωνε κανονικά χωράφια και λιβάδια μου λέει και την ατάκα και πέφτω τ' ανάσκελα η γυναίκα...


Φίλος- Ναι ρε! Αυτή  που μου λες τώρα,μου θυμίζει την κοπελιά που είμαστε F B (φακ μπαντις(!!!) )


Εγώ-.....5 λεπτά νεκρικής σιγής και επανέρχομαι στο σύμπαν...Έλα μου;


Φίλος- Μη που πεις μωρή ότι δεν ξέρεις τι είναι;


Εγώ- Ξέρω ρε βλαμμένο τι είναι αλλά τι παπαριές είναι αυτές;


Φίλος- Τι σε εκπλήσσει δλδ;


Εγώ- Τα πάντα και τίποτα...

 Ω! Ναι! Προς στιγμή νόμιζα ότι χάζεψα. Τι να του έλεγα; Ότι "κάτσε βρε παιδί μου να το συζητήσουμε λίγο το θέμα...τόσα και τόσα είπαμε. Με ποια λογική; Στη τελική δεν υπάρχει θέμα  προς συζήτηση.Γιατί το φιλαράκι μου το βρίσκει άκρως φυσιολογικό και HILARIOUS! Και γω το βούλωσα το στόμα μου με βουλοκέρι και ορκίστηκα να το σεβαστώ (ωωω! κυρία !!) και να μην του επαναφέρω σε καμία μας συζήτηση. Έτσι ρε παιδί μου,επειδή μου την βάρεσε και με ξάπλωσε αυτό που άκουσα. Επειδή τα βρίσκω μπούρδες και ηλιθιότητες τέτοιου τύπου πηδήματα. 

  Και στο κάτω κάτω βρε παιδί μου,θες να πηδήξεις; πλήρωσε μια που κάνει τη δουλειά επαγγελματικά. Θες να πηδήξεις μια νύχτα λαμπρή και ξάστερη (άντε και με πανσέληνο,μη χέσω) κάτω από την επήρεια μέθης; κάνε one night stand και μετά χαιρέτα μας τον πλάτανο. Θες μια κοπελιά να πηδάτε ολημερίς και ολονυχτίς; συζύστε επιτέλους! Ε,μα δλδ. Εγώ αυτά τα κουραδέ δε τα καταλαβαίνω. Μπορείς να με κράξεις και ρομαντική,μπανάλ,κιτς του κερατά,βλαχομπαρόκ της κωμωδίας και άλλα τέτοια ωραία αλλά έτσι την βρίσκω!

  Ω,ναι!!! Δεν τα καταλαβαίνω,γαμώ την πουτάνα μου...

Rainy mood

       Πω πω,ρε παιδιά! Τι κρύο είναι αυτό σήμερα; Την είδα και την άκουσα η γυναίκα! Μ'αρέσει όμως. Ειδικά όταν ντύνομαι σαν εσκιμόως. Με τα κασκόλ μου,παλτό,πουλόβερ,κολάν,μάλλινες κάλτσες,γαλότσες και 5.5 βρακιά! Γενικά,έχεις μια ευκινησία (!!!) κάνεις και άνετα πιρουέτες. Μη σας πω και "τσουκαχάρα διαγώνιο". Έτσι για αλλαγή -για το κατεστημένο,ρε γαμω το-


    Τώρα που σας γράφω είμαι στη δουλειά και βγάζω το ψωμί μου (οχι,δεν δουλεύω σε φούρνο! είμαι μορφωμένη κοπέλα...). Ο διευθυντής μου απουσιάζει (αχ,πως μιλάω ετσι;) Έχει πάει σ'άλλη πόλη για μια υπόθεση του και εγώ μέσα μου εύχομαι ν'αποκλειστεί ( γιατί έξω ρίχνει καρεκλοπόδαρα). Πράγμα που αποκλείεται γιατί πρώτον γνωρίζοντας την τύχη που με δέρνει βάναυσα και ανελέητα,θαύματα ΔΕΝ γίνονται και δεύτερον είναι Κύπρος εδώ,αγάπη μου και ΔΕΝ γίνονται (ξανά) τέτοιου τύπου ευχάριστα!

  Και έχω μια ψυχολογία άλλο πράγμα... Άστα να πάνε. Σαν τον καιρό κι αυτή. Της πουτάνας. Όλα μου φταίνε, όλα μου ξινίζουν και τα πάντα μου βρωμάνε (ρε,έκλασε κανείς;) Και με τι διάθεση να περάσω στον υπολογιστή 971 τιμολόγια,176 επιστροφές και 81 αποδείξεις; μου λες; Δε με χέζεις,ρε Μήτσο;

   Εμένα τώρα το μυαλό μου πετάει σ'αλλη γη και σ'αλλα μέρη -που κανένας δεν ξέρει- Βαρέθηκα,ρε παιδί μου. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Μπούχτισα απο ρουτίνα.


   Ελάτε βρε παιδιά. Όλοι μαζί να κάνουμε κάτι φαντασμαγορικό,ανεπανάληπτο,αξέχαστο και ιδεώδες...Και τι στον κόρακα! Μια ζωή την έχουμε! Να διαδηλώσουμε για την θανάτωση των κατσαρίδων,να πάρουμε τα κουβαδάκια μας και να πάμε σ'αλλη παραλία,να οργανώσουμε τ'ανοργάνωτα,να μαζέψουμε ρούχα για τους ...πλούσιους,να βρούμε γκόμενο για μια θειά μου που είναι ακόμα στ'αζήτητα και επιτέλους να χτιστεί ακόμα μια τουαλέτα στη δουλειά μου γιατι τα νεφρά μου εχουν γίνει βασιλόπιτες...(πολύ αργεί ο συνάδελφος,τι κάνει εκει μέσα 2 ώρες;)


  Μ'εκείνα και με τ'αλλα πέρασε η ώρα. Ώρα για να την κάνω προς το σπίτι (είδαμε το φώς το αληθινόν!) Ναι! Σχόλασα η γυναίκα! WOW!!!


 Παρόλα αυτά, συνεχίζω να έχω ψυχολογία του κερατά...Κάτσε,τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορεί τελικά να φταίει και το feng sui του γραφείου!

Μπλε χειμώνας...

    Κατα τους χειμερινούς μήνες γνωρίζω ( πάντα) περίεργα τυπάκια!!! Ορισμένοι απ'αυτούς ανήκουν στο εκστατικά χαοτικά παρελθόν μου και ξεπηδούν ανα διαστήματα στο ακόμα πιο χαοτικό παρόν μου. Οι υπόλοιποι απλά εμφανίζονται ως guest stars στο σήμερα σαν μπαλόνια .....και μετα απλά ξέρεις οτι θα ξεφουσκώσουν!!!!!  Το τι θα σου αφήσουν αυτοί οι τύποι..? Αυτό εξαρτάται μόνο σε εσένα...!!


  Και ερχόμαστε ( όπως πάντα ) στο παράδειγμα,φίλτατε αναγνώστα μου...


    Γνώρισα τυπάκι....


Ότι κινείτε γαμ....ε!!!


   Σπάνιο έτσι..? ειδικά στις μέρες μας!! Εδώ γελάμε και βαράμε παλαμάκια!! Ελάτε παιδιά...όλοι μαζί!!! Πως να σου το πω,φίλτατε μου...? Να, με το χαίρω πολύ σ'εχει κρεβατώσει ήδη...!!! Σε κλάσματα δευτερολέπτου σ'εχει σκανάρει ( κανονική ακτινογραφία !) και στ'αλλα κλάσματα δευτερολέπτου που'χουν απομείνει σου κοπανάει και τα κλασικά " Τι ωραία μάτια που΄χεις,εκφραστικά!" ( τι εννοεί ο ποιητής εδώ άραγε..?) " Εχεις και τα πιασιματάκια σου βλέπω!" ( ώπα,με λέει και χοντρέλο απο πάνω? wtf..? give me a break,man!) " Τι ωραία μαλλιά έχεις!" ( μη μου τα τραβήξεις,ρε μαλάκα,δικά μου είναι,δε γουστάρω περούκες!!)


       Τι κάνεις σ'ετσι περιπτώσεις...?


Πολυ απλά τα κλασικά (again). Βάζεις πανοπλία μαζί και τσίγκινο βρακί και ολα τα μπουφάν του κόσμου,σ'όλους τους χρωματισμούς και size που υπάρχουν. Και ΔΕΝ δίνεις το χέρι σου για χαίρω πολύ ούτε και για πλάκα. Επίσης στρίβεις γωνία και παρακαλάς τον ύψιστο να σε ληστέψουν αντι να σου την ξαναπέσει ο τύπος...!


    Γνώρισα τυπάκι...


         Καλλιτέχνης ....θα πει!


Εκστατικά χαρισματικά τυπάκια!!! Οτι και να 'χεις ρε παιδί μου,κάτι να σε βασανίζει,την στιγμή που θα τους συναντήσεις σου φεύγουν όλα ως δια μαγείας..!!! Θαύμα!! θαύμα!!! Αληλούιαα!!!


     Το καλλιτεχνικό τυπάκι είναι όλα τα λεφτά...Ειδικά οταν σε παίρνουν σε εκθέσεις....! Εκστασιάζομαι η γυναίκα....!!! Να σου αναλύουν την ψυχολογία του πίνακα ( ακου να δεις πράγματα,βρε παιδί μου!!) Να μπαίνουν σε τόσο βάθος και δέος σ'ενα υπέρτατο νιρβάνα ( οχι το συγκρότημα) Να κάθονται επι 45 λεπτά σ'ενα πίνακα ( σκέψου δλδ πόσες ώρες θα κάτσουμε!) Και το μόνο που θες εκείνη την στιγμή είναι να φας κανένα καναπεδάκι και να βρέξεις τον καταπιόνα σου ( με κρασάκι,εννοώ!)


     Τι κάνεις σ'ετσι περιπτώσεις...?


Παίρνεις ipod,ακούς την εκστατική μουσική μουσική σου και κουνάς το κεφάλι σου βλέποντας τους πίνακες. Βαδίζεις και λίγο ν'αρπάξεις τα κρασάκια και τα καναπεδάκια ( Αν τύχει μπανίζεις και κανένα γκόμενο) Επίσης,αν τύχει να σε ρωτήσει ο ο καλλιτέχνης την ταπεινή σου γνώμη, φωνάζεις εκστατικά  " Marvelous!" "Gorgeous" " Magnificent" " Sumptuous" " Splendid" και ξεμπερδεύεις...!


    Γνώρισα τυπάκι....


            Χεβιμεταλάς..!


Τα ρέστα μου...!!  Τα ρέστα μου..! το ομολόγω δεν το αρνήθηκα ποτέ μου...λατρεύω ροκ..χάνομαι ρόκ...εκστασιάζομαι ροκ...και μέσα μέσα ακούω και κανένα heavy  έτσι για να με κρατάει στην πρίζα!! Αλλα οκ man..take it easy..! Δεν ξεβιδώθηκε ακόμα το κρανίο απο το head banging..? (Αναρωτιέμαι ταπεινά)


  Το τυπάκι αυτό είναι τελικά ολα αυτά που προανέφερα ( λίγο οτι κινείτε γαμ...ε και λίγο καλλιτέχνης με πολλή head banging) Ενα κράμα περίεργο!!!
Δλδ,βρε παιδί μου,δεν υπάρχει περίπτωση να σε πάρει σε συναυλία και να ΜΗΝ ξέρει ενα τραγούδι. Τα ξέρει ΟΛΑ!! ( τύπου που έχει κόμμα και τελεία ο στίχος του τραγουδιού και που βγάζει κραυγές σαν λυκάνθρωπος!). Δεν υπάρχει περίπτωση σε κάθε συναυλία που σε πάει να μην σου αγοράσει μια φανέλα,ενα βραχιολάκι με καρφιά,μια νεκροκεφαλή,μια μπύρα,ενα σουβλάκι..
  Επίσης μπορεί άνετα να πάει και με αλλη γκόμενα ( ενω υποτίθεται είστε μαζί..!) και μετά να σου αναλύει εκστατικά επι 45 λεπτά τον κάθε στίχο και νόημα του άσματος..!


     Τι κάνεις σ'ετσι περιπτώσεις..?


 Αν έχεις τύχη διάβεναι και ριζικό περπάτα..! δλδ,κάνεις εαν δυνατό διαλογισμό πριν απο κάθε συναυλία έτσι για να μην ξεβιδωθεί και υπερβολικά το κρανίο σου...Καλού κακού παίρνεις μολύβι και χαρτί για να σημειώσεις τα πάντα περι συγκροτήματος ( είπαμε ξέρουν τα ΠΑΝΤΑ) Επίσης,καβαντζώνεσαι και με άλλον γκόμενο σε περίπτωση που σε αφήσει μπουκάλα ο πρώτος!! Και τελευταίο βάζεις και τον σταυρό σου μη τυχόν και φάς καμιά αδέσποτη κουτουλιά απο το head banging και μείνεις ξερή στον τόπο...!!! 

    Αυτά τα ωραία έχει η ζωή....!!!!!

Αχ... Ευλαμπία!!!!

         Γνώρισα πολλές "Ευλαμπίες" στην ζωή μου ( την εκστατική παντα,για να μην ξεχνιόμαστε!) Είτε αυτό ονομάζετε προσωπικά,φυσιογνωμικά ή και παρατηρητικά! Ο σκοπός και το νόημα είναι ένα " Η λεπτομέρεια μετράει" 
Always!!! at least for me...αλλα το πιο πιθανό και για σένα,φίλτατε αναγνώστα μου!


     Για να σου δώσω και το παράδειγμα μου,βρε παιδί μου....Να προχθές κατέβηκα στο κέντρο της πόλης για να ψωνίσω ενα δώρο και να χαζέψω και λίγο τον κόσμο να δω τι καινούργιο κυκλοφορεί στην αγορά και δεν το πήρε το μάτι μου (το αριστερό) ακόμα....! 


    Που λέτε,παρκάρω τ'όχημα μου κανονικά και με το νόμο ( ναι! κάνω και τέτοια χαζά!) Και ακούω μια τσιρίδα...κουφάθηκα η γυναίκα!!! καλέ με ιαπωνία μιλάει? Σημείωσε φίλτατε αναγνώστα μου,οτι την δεδομένη στιγμή που η τσιρίδα έφτασε στα καλλίγραμμα αυτάκια μου,άκουγα με πίστη,αφοσίωση και ευλάβεια τους εκστατικά φαντασμαγορικούς Tool!!! Σοκ και δέος!!! μιλάμε για πόρωση! τεσπα....


   Κατεβαίνω απο τ'όχημα και συνάμενη κουνάμενη ( πάντα ροκ όμως) ξεκινώ για το περιβόητο δώρο.  ΩΠΑΑΑΑ..... κάτσε λέω (απο μέσα μου,πάντα) Καλεεεεε!! Αυτή σε μένα τσιρίζει....!!! Δεκαπέντε εγκεφαλικά επι τόπου έπαθα!!! Και τι βλέπω,ρε παιδιά..? το Χρυσόμαλλο δέρας μεταμορφωμένο σε κυράτσα!! Αν είναι ποτέ δυνατόν..! Μαλλί ξανθό (ξεπλυμμένου κίτρινου απόχρωση), μακιγιαρισμένη τύπου καλλιστίων "Miss
Βερύκοκο" συνοδευόμενο απο κοντό φορεματάκι ( απο τα παιδικά ψωνίζει?) και μπότες λούστρινες ίσα με το μπόι μου ( οκ,είμαι ΛΙΓΟ κοντή,μη το κάνεις και θέμα)


     Φίλτατε αναγνώστα μου,εκείνο που μ'έστειλε αδιάβαστη ήταν τα βυζιά της...!!! το ορκίζομαι,παίρνω όρκο ρε παιδί μου!!! ηταν 9 μέτρα το καθένα περίπου!!!! Απειλητικά τεράστια...αφού μπορείς άνετα να βάλεις καθιστικό-σαλοτραπεζαρία ( μαζι και wall paper) ποτήρια-μπρίκια-γλάστρες-γαρδένιες ακόμα και τα παιδιά σου να παίζουν μπάλα-χόκει-volley ball- γκόλφ-μπάσκετ. Χωράει επίσης και τα πεθερικά σου ακόμη και την θεία απο το Σικάγο!!! 


   Συνέρχομαι απο τα 15 εγκεφαλικά και την ακούω να μου τσιρίζει σαν υστέρω λες και έχει πάει σε συναυλία του Ρουβά ενα πράμα! " Καλά,κυρά μου" ( are you talking to me,madame..?) "σου βαράω την κόρνα εδώ και μισή ώρα!!! κουφή είσαι? " ( τι να της έλεγα? ναι,όταν ακούω tool ΔΕΝ υπάρχει τίποτα άλλο...? Respect στο άσμα ασμάτων..?)και καλά της πήρα 
την θέση στο πάρκινγκ!!!( δεν κατάλαβα...)


    Ξανασυνέρχομαι απ'το πολιτισμικό σοκ και ανοίγω αυτό το μικρό πράγμα που βρίσκεται λίγο κάτω απο την μύτη μας και όταν το ανοίξεις λέει ΜΕΓΑΛΕΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ. Μπράβο,στόμα λέγεται!!! και το δικό μου οταν ανοίξει σε έτσι περιπτώσεις γίνεται ελεεινό....!!! τύπου ποιός Μήτσος τα ρίχνει πάλι?
 " Σε ποιόν μιλάς έτσι μωρή καργιόλα? Τουρκμενιστάν του κερατά? Ζιμπάπουε του κώλου? Ευλάμπω του χάρτινου τσίρκου? ( ο Αγγελάκας πάει με όλα!!) Δε πας καλύτερα να βάλεις ενα βρακί και μετά να παρκάρεις?"


   Με το συμπάθειο,έτσι? αλλα ηταν η σειρά της να πάθει εγκεφαλικά!!!


  Ναι..ναι! το έριξα το επίπεδο μου αλλα τι να κανα η δόλια? Α!! και φεύγοντας
ρίχνω και την αγαπημένη μου ατάκα " my Japanese is better"


  Mου έφτιαξε το υπόλοιπο της μέρας η όλη φάση...Πήρα και το περιβόητο 
δώρο και έβαλα πλώρη για το σπιτάκι μου ( διαμέρισμα actually) με ανανεωμένες μπαταρίες και τα μυαλά στα κάγκελα ( επίσης και τροφή για να 'χω να λέω)


  Γι'αυτο σου λέω,φίλτατε αναγνώστα μου!!! 
Beware!! να΄χεις τα μάτια σου ανοιχτά και τα σκυλιά δεμένα ( που κολλά?)
  
  Η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά!!! Γίνε και εσύ παρατηρητής...το τρίτο μάτι!!!!          ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!


   Kαι που ξέρεις,αύριο μεθαύριο μπορεί να κριτικάρεις εμένα!!


Απλά,λιτά και απέριτα!!!!