Γεια σας!!!!! Τι μου κάνετε; Καλά; Μπράβο!!! Πάντα τέτοια!!! Και εγώ μια χαρά είμαι,μόνο που νυστάζω....Άντε,να μπούμε κατευθείαν στο ψητό!
Ε,ναι!!! Έγινα μάνα!!! Ουάοοο!!!! Λοιπόν γκάις,αρχίζει η ιστορία μου έτσι στα γρήγορα τώρα που κοιμάται το νινί μου...Πάω που λέτε στον ντόκτορα για το καθιερωμένο ραντεβού να δει το νινί και να μου πει τι μέλλει γενέσθαι γιατί είχαν περάσει και 3 μέρες από την ημερομηνία που με έβαλε.Α με βάζουν κατευθείαν στο ctg ( τοκογράφος/παλμογράφος στα ελληνικά,νομίζω) και καταγράφουν τις συσπάσεις της μήτρας. Περνάει κανένα τέταρτο,μου λένε πήγαινε τώρα και στον ντόκτορα να σε δει. Πάω,μπαίνω και μέσα ήταν και η Ρωσίδα γιατρός (ναι,παρέχει και τέτοια το νοσοκομείο! Μεγαλεία!)Ξάπλωσε και βγάλε το βρακί σου,μου λέει...κάγκελο εγώ και σκέφτομαι σαν ξανθιά " τώρα θα γεννήσω,εδώ;" εννοείται δεν το είπα. Ξεβρακώνομαι λοιπόν και βάζει γάντι με ένα τζέλ...πάρε βαθιά ανάσα μου λέει και μου χώνει ...δάχτυλο!!! Μου πετάχτηκαν τα ματόκλαδα έξω....Έλεος κυρά μου,με πονάς να πούμε! " Έχει 2 εκατοστά διαστολή" λέει στον ντόκτορα και έρχεται και αυτός με γάντι,παίδες μου και τα παίζω η δόλια!!! 'Οχι,ρε πούστη και εσύ..δεν αντέχω,λυπηθείτε με! Σκέφτομαι και παίρνω βαθιές εισπνοές. Οκ,έλα αύριο με τα πράγματα σου αν δεν σπάσουν τα νερά,μου λέει.Ωραία απαντάω,να γεννήσω αύριο που έχω και επέτειο γάμου! Τέλειο;
'Ολη νύχτα δεν έκλεισα μάτι. Νόμιζα ότι θα σπάσουν τα νερά και εγώ θα κοιμάμαι! Ξυπνάμε,που λέτε παίρνουμε και την τσάντα με τα πράγματα μου και την κάνουμε για το hospital. Να μην τα πολυλογώ με βάζουν ξανά στο ctg και πάει λέγοντας...η μήτρα να συσπάται και εγώ να μην καταλαβαίνω Χριστό! Άκουγα όμως την καρδούλα του μωρού μου,λίγο το έχεις; Έρχεται η γιατρός (όχι η Ρωσίδα)που παιδιά,η συγκεκριμένη ΔΕΝ έφυγε στιγμή από κοντά μου...να' ναι πάντα καλά,της χρωστάω πολλά. Έχω την εντύπωση ότι είναι και πιο μικρή από μένα!!! Τεσπά,μου χώνει και αυτή δάχτυλο και φωνάζει και τον άλλο γιατρό και μου χώνει παίδες μου....γροθιά!!!! Ο Χριστός και η Μάνα του!!! Τα είδα όλα! Και να μην μπορώ να φωνάξω,να εκφραστώ ελεύθερα...Ντρεπόμουν. "Θα μείνεις μέσα,γεννάς απόψε" Σημ.ο γιατρός είναι κοντά στην ηλικία μου με πράσινα μάτια! Άσχετο μεν ( η κουνιάδα μου ενθουσιάστηκε όταν τον είδε,"ωραία πέρασες" μου είπε...ντιννν)Εν μέρει χαίρομαι που γεννάω σκέφτομαι και από την άλλη ...πονάει; Μου βάλανε και "πόνους". Στην ουσία πρόκληση τοκετού,λέγεται.
Και δώστου να περπατάω πάνω κάτω πάνω κάτω γιατί έτσι έπρεπε και δώστου ξανά στο ctg να καταγράφουν τις συσπάσεις....Και άρχισαν οι πόνοι! Δεν φώναζα (ευτυχώς),έκανα τις αναπνοές μου και μέσα μέσα ψιλομούγκριζα....όχι έλεγα και στον σύζυγο " εν πολλής ο πόνος,εν θα αντέξω"
Όλο αυτό ξεκίνησε από το πρωί μέχρι τις 12.40 το βράδυ...είχα εξαντληθεί πια. Έρχεται η γιατρός μου και μου λέει να πάμε μια βόλτα στον υπέρηχο να δούμε και τον μπόμπιρα σου τι κάνει. Πάμε τον βλέπει και ξανά στο ctg. Και εκεί έρχεται μια νοσοκόμα με ένα χαρτί στο χέρι και μου λέει υπόγραψε χωρίς να μου πει τι είναι...Παίδες δεν ξέρω που βρήκα την δύναμη και της αρπάζω από το χέρι της καριόλας και βλέπω " έγκριση για καισαρική τομή" και βάζω μια φωνή...πρέπει να σήκωσα το νοσοκομείο στο πόδι! Ποια καισαρική,μωρή καριόλα; κάγκελο η γυναίκα...!!! Έφταιγε όμως,όφειλε να μου το πει και όχι να μου πει να υπογράψω έτσι στην ψύχρα. Συμφωνείς;
Έρχεται και η γιατρός μου και μου λέει " Υακίνθη μου,πρέπει..κάτι δεν μας άρεσε στο ctg και δεν έχουμε άλλη επιλογή" Σκάζω και με την ψυχή στο κώλο με ετοιμάζουν για το χειρουργείο...Αυτές τις στιγμές παίδες δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Πραγματικά δεν θυμάμαι του πόνους που τράβηξα αλλά θυμάμαι τα πάντα από την στιγμή που υπέγραψα για καισαρική....
Με παίρνουν στο χειρουργείο και στην κυριολεξία παγώνω! Ρεεε,πολύ κρύο εκεί μέσα!!! Τεσπά,ανοίγουν οι πόρτες και βλέπω 30 άτομα να ετοιμάζονται και εγώ να σκέφτομαι ότι βλέπω ER!!! Με βάζουν σε ένα στενό κρεβάτι και τα χέρια σαν εσταυρωμένο ( ναι! αλήθεια!) Α! ,πριν από αυτό προσπαθούσε μια άχρηστη αναισθησιολόγος να μου κάνει επισκληρίδιο και δεν τα κατάφερε!!! " Δεν βρίσκω το σημείο" μου λέει...Θα σε κοιμίσω,μου πετάει στην ξέρα. Χέστηκα,σκέφτομαι και κάνω τους ώμους μου πάνω για να καταλάβει αυτό που σκεφτόμουν.
Μου βάζουν μια μάσκα λέγοντας μου να αναπνέω και να μου πετάνε Bedatin στα πόδια και στο μπικίνι και να κρυώνω θανάσιμα!!! Έτρεμα και λίγο....παιδιά πριν κοιμηθώ θυμάμαι ότι είδα το ρολόι απέναντι μου 1.30 το πρωί,θυμάμαι τους γιατρούς ( ο πρασινομάτης και η γιατρός μου) να παίρνουν θέση με το νυστέρι και την πουτάνα την αναισθησιολόγο να μου λέει " τώρα θα κοιμηθείς!"
Η αγάπη μου ήρθε στην ζωή στις 1.50 ξημέρωμα Σαββάτου!!!! 53 εκατοστά και ....4.600 kg!!!!! Γι' αυτό δεν έβγαινε και έχαναν τους παλμούς του εξού και η καισαρική.
Με ξύπνησαν λέγοντας μου " ακούς τον γιο σου που κλαίει; Άκου,Υακίνθη,άκου!!! Άκουγα,ναι!!! το πιο ωραίο ξύπνημα,ρε πούστη ever in my life!
Ε,ναι!!! Έγινα μάνα!!! Ουάοοο!!!! Λοιπόν γκάις,αρχίζει η ιστορία μου έτσι στα γρήγορα τώρα που κοιμάται το νινί μου...Πάω που λέτε στον ντόκτορα για το καθιερωμένο ραντεβού να δει το νινί και να μου πει τι μέλλει γενέσθαι γιατί είχαν περάσει και 3 μέρες από την ημερομηνία που με έβαλε.Α με βάζουν κατευθείαν στο ctg ( τοκογράφος/παλμογράφος στα ελληνικά,νομίζω) και καταγράφουν τις συσπάσεις της μήτρας. Περνάει κανένα τέταρτο,μου λένε πήγαινε τώρα και στον ντόκτορα να σε δει. Πάω,μπαίνω και μέσα ήταν και η Ρωσίδα γιατρός (ναι,παρέχει και τέτοια το νοσοκομείο! Μεγαλεία!)Ξάπλωσε και βγάλε το βρακί σου,μου λέει...κάγκελο εγώ και σκέφτομαι σαν ξανθιά " τώρα θα γεννήσω,εδώ;" εννοείται δεν το είπα. Ξεβρακώνομαι λοιπόν και βάζει γάντι με ένα τζέλ...πάρε βαθιά ανάσα μου λέει και μου χώνει ...δάχτυλο!!! Μου πετάχτηκαν τα ματόκλαδα έξω....Έλεος κυρά μου,με πονάς να πούμε! " Έχει 2 εκατοστά διαστολή" λέει στον ντόκτορα και έρχεται και αυτός με γάντι,παίδες μου και τα παίζω η δόλια!!! 'Οχι,ρε πούστη και εσύ..δεν αντέχω,λυπηθείτε με! Σκέφτομαι και παίρνω βαθιές εισπνοές. Οκ,έλα αύριο με τα πράγματα σου αν δεν σπάσουν τα νερά,μου λέει.Ωραία απαντάω,να γεννήσω αύριο που έχω και επέτειο γάμου! Τέλειο;
'Ολη νύχτα δεν έκλεισα μάτι. Νόμιζα ότι θα σπάσουν τα νερά και εγώ θα κοιμάμαι! Ξυπνάμε,που λέτε παίρνουμε και την τσάντα με τα πράγματα μου και την κάνουμε για το hospital. Να μην τα πολυλογώ με βάζουν ξανά στο ctg και πάει λέγοντας...η μήτρα να συσπάται και εγώ να μην καταλαβαίνω Χριστό! Άκουγα όμως την καρδούλα του μωρού μου,λίγο το έχεις; Έρχεται η γιατρός (όχι η Ρωσίδα)που παιδιά,η συγκεκριμένη ΔΕΝ έφυγε στιγμή από κοντά μου...να' ναι πάντα καλά,της χρωστάω πολλά. Έχω την εντύπωση ότι είναι και πιο μικρή από μένα!!! Τεσπά,μου χώνει και αυτή δάχτυλο και φωνάζει και τον άλλο γιατρό και μου χώνει παίδες μου....γροθιά!!!! Ο Χριστός και η Μάνα του!!! Τα είδα όλα! Και να μην μπορώ να φωνάξω,να εκφραστώ ελεύθερα...Ντρεπόμουν. "Θα μείνεις μέσα,γεννάς απόψε" Σημ.ο γιατρός είναι κοντά στην ηλικία μου με πράσινα μάτια! Άσχετο μεν ( η κουνιάδα μου ενθουσιάστηκε όταν τον είδε,"ωραία πέρασες" μου είπε...ντιννν)Εν μέρει χαίρομαι που γεννάω σκέφτομαι και από την άλλη ...πονάει; Μου βάλανε και "πόνους". Στην ουσία πρόκληση τοκετού,λέγεται.
Και δώστου να περπατάω πάνω κάτω πάνω κάτω γιατί έτσι έπρεπε και δώστου ξανά στο ctg να καταγράφουν τις συσπάσεις....Και άρχισαν οι πόνοι! Δεν φώναζα (ευτυχώς),έκανα τις αναπνοές μου και μέσα μέσα ψιλομούγκριζα....όχι έλεγα και στον σύζυγο " εν πολλής ο πόνος,εν θα αντέξω"
Όλο αυτό ξεκίνησε από το πρωί μέχρι τις 12.40 το βράδυ...είχα εξαντληθεί πια. Έρχεται η γιατρός μου και μου λέει να πάμε μια βόλτα στον υπέρηχο να δούμε και τον μπόμπιρα σου τι κάνει. Πάμε τον βλέπει και ξανά στο ctg. Και εκεί έρχεται μια νοσοκόμα με ένα χαρτί στο χέρι και μου λέει υπόγραψε χωρίς να μου πει τι είναι...Παίδες δεν ξέρω που βρήκα την δύναμη και της αρπάζω από το χέρι της καριόλας και βλέπω " έγκριση για καισαρική τομή" και βάζω μια φωνή...πρέπει να σήκωσα το νοσοκομείο στο πόδι! Ποια καισαρική,μωρή καριόλα; κάγκελο η γυναίκα...!!! Έφταιγε όμως,όφειλε να μου το πει και όχι να μου πει να υπογράψω έτσι στην ψύχρα. Συμφωνείς;
Έρχεται και η γιατρός μου και μου λέει " Υακίνθη μου,πρέπει..κάτι δεν μας άρεσε στο ctg και δεν έχουμε άλλη επιλογή" Σκάζω και με την ψυχή στο κώλο με ετοιμάζουν για το χειρουργείο...Αυτές τις στιγμές παίδες δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Πραγματικά δεν θυμάμαι του πόνους που τράβηξα αλλά θυμάμαι τα πάντα από την στιγμή που υπέγραψα για καισαρική....
Με παίρνουν στο χειρουργείο και στην κυριολεξία παγώνω! Ρεεε,πολύ κρύο εκεί μέσα!!! Τεσπά,ανοίγουν οι πόρτες και βλέπω 30 άτομα να ετοιμάζονται και εγώ να σκέφτομαι ότι βλέπω ER!!! Με βάζουν σε ένα στενό κρεβάτι και τα χέρια σαν εσταυρωμένο ( ναι! αλήθεια!) Α! ,πριν από αυτό προσπαθούσε μια άχρηστη αναισθησιολόγος να μου κάνει επισκληρίδιο και δεν τα κατάφερε!!! " Δεν βρίσκω το σημείο" μου λέει...Θα σε κοιμίσω,μου πετάει στην ξέρα. Χέστηκα,σκέφτομαι και κάνω τους ώμους μου πάνω για να καταλάβει αυτό που σκεφτόμουν.
Μου βάζουν μια μάσκα λέγοντας μου να αναπνέω και να μου πετάνε Bedatin στα πόδια και στο μπικίνι και να κρυώνω θανάσιμα!!! Έτρεμα και λίγο....παιδιά πριν κοιμηθώ θυμάμαι ότι είδα το ρολόι απέναντι μου 1.30 το πρωί,θυμάμαι τους γιατρούς ( ο πρασινομάτης και η γιατρός μου) να παίρνουν θέση με το νυστέρι και την πουτάνα την αναισθησιολόγο να μου λέει " τώρα θα κοιμηθείς!"
Η αγάπη μου ήρθε στην ζωή στις 1.50 ξημέρωμα Σαββάτου!!!! 53 εκατοστά και ....4.600 kg!!!!! Γι' αυτό δεν έβγαινε και έχαναν τους παλμούς του εξού και η καισαρική.
Με ξύπνησαν λέγοντας μου " ακούς τον γιο σου που κλαίει; Άκου,Υακίνθη,άκου!!! Άκουγα,ναι!!! το πιο ωραίο ξύπνημα,ρε πούστη ever in my life!
Υ.γ αυτή είναι η κοιλόυμπα μου λίγο πριν γεννήσω στο ctg
