Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

                                           Καλή Χρονιά !


 Καλή χρονιά να έχουμε! Να είναι γεμάτη από ωραίες στιγμές,να ξεχειλίζουμε από υγεία και να διαβάσουμε όσο περισσότερα βιβλία! Και να δούμε καταπληκτικές ταινίες. Και καταπληκτικότερες θεατρικές παραστάσεις! Και βασικά ότι γουστάρουμε κάργα να κάνουμε.

Η δική μου χρονιά με βρήκε με βιβλίο στο χέρι και με μια ωραιότατη γαστρεντερίτιδα. Επίσης και με μια βδομάδα ανάρρωσης από την δουλειά. Τι πιο καλό,ε;

Έχω πλακωθεί γενικότερα στο να διαβάζω όσο περισσότερο γίνεται. Σαν πεινασμένη κάνω. Και το φχαριστιέμαι τόσο πολύ. 

Και παραστάσεις. Πηγαίνω όσο πιο συχνά μπορώ και φυσικά σε ότι μου κάνει κλικ. Με βοηθάει στην δική μου προσωπική εξέλιξη και σ' αυτό που επέλεξα να κάνω εδώ και ενάμιση χρόνο.

Παραμύθια. Ναι,αυτό. Όπως το διάβασες. Παραμύθια.Τα αφηγούμαι. Μεγάλη ιστορία. Το να αφηγηθείς φαντάζει ευκολάκι αλλά πιστέψτε με...δεν είναι. Διδάσκεσαι κινησιολογία,φωνητική,αυτοσχεδιασμό,τραγούδι (μαζί με μουσικά όργανα). Κάτι σαν δραματική σχολή,σαν ηθοποιός αλλά και πάλι...δεν υποδύεσαι ρόλο παρά μονάχα τον εαυτό σου. Που είναι κάτι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Και πρέπει να ανοίξεις το στόμα σου και να παραμυθιάσεις το κοινό σου. Μαζί με όλο σου το σώμα. Με το βλέμμα σου,με αλλαγή φωνής όπου χρειάζεται. Αλλά να είσαι εσύ. Μια αφηγήτρια.

Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου να κάνω κάτι τέτοιο. Θεωρώ τυχαία γράφτηκα στη σχολή. Νόμιζα ότι θα μάθαινα να γράφω παραμύθια. Σκέφτηκα να τα παρατήσω όταν ψιλοκατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Μετά είπα να κάτσω ακόμα λίγο. Μετά γλυκάθηκα. Και πιο μετά .....μαγεύτηκα. Και κάπως έτσι τελείωσα την αφηγηματική σχολή. Όχι,ακόμα δλδ,γιατί θα κάνω και διπλωματική. Που αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γράψω ένα παραμύθι,να κάνω μια παράσταση και δυο τρεις άλλες σε νηπιαγωγεία κτλ.

Στην διάρκεια αυτού του ενάμιση χρόνου στην σχολή,αφηγήθηκα αρκετές φορές. Η πιο (μέχρι στιγμής) μαγευτική εμπειρία ήταν όταν μας κάλεσαν να αφηγηθούμε σε μια εκδήλωση του ραδιοσταθμού κανάλι 6 με θέμα τραγούδια που αφηγούνται ιστορίες. Και ήταν και ο Φοίβος Δεληβοριάς! Ωραίο,ε; Πράγματι ήταν καταπληκτική εμπειρία.

 Θυμάμαι όταν ήρθε η σειρά μου να βγω στη σκηνή,κατέβαινε ο Δεληβοριάς χαμογελαστός λέγοντας μου " Καλή αφήγηση..." Όταν βγήκα μου είχε φύγει το τρακ ως δια μαγείας. Θυμάμαι ότι με τύφλωναν τα φώτα και δεν έβλεπα κόσμο!!! Μόνο φώτα και θεοσκότεινα στο βάθος. Και είχε περισσότερα από 400 άτομα!!! Επίσης δεν είχαμε μόνιτορ,οπότε δεν άκουγα τη φωνή μου την ώρα της αφήγησης....σκεφτόμουν αν με ακούει κανείς (;;;;). Το πιο ωραίο κομμάτι φυσικά είναι τα παρασκήνια. Δεν ακούγαμε τι γινόταν μπροστά. Κάναμε χαβαλέ εμείς από πίσω με όλα τα παιδιά! Και τι ευγενέστατος και γλυκήτατος ο Δεληβοριάς!

Επίσης κάνω και μαθήματα θεάτρου. Performance,βασικά. Θεωρώ ότι θα με βοηθήσει ακόμα περισσότερο. Και παίρνω και ιδέες για μελλοντικά σχέδια που έχω στο μυαλό μου. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάποια σχέδια στο πως θα ήθελα να συνεχίσω αυτό το μονοπάτι.

Επί της ουσίας πάω ολίγον τρεχάτη. Να τα προλάβω όλα. Δεν είναι εύκολο αλλά το παλεύω. Κυρίως με τις τύψεις μου. Ως προς το μωρό. Ότι λείπω κάποιες ώρες περισσότερο όταν χρειάζεται για όλα αυτά και νιώθω κάπως. Αλλά όταν τρέχει στην αγκαλιά μου,ξεχνάω τα πάντα μεμιάς. Κλείνει ο διακόπτης για όλα και μένω εγώ και το μωρό ( που δεν είναι πια μωρό,θα κλείσει τα 4 στις 21/1. Φυσικά για μένα πάντα μωρό θα είναι...)

Ο οποίος μάλιστα αρνείται πεισματικά να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο! Άλλο θέμα αυτό. Χρυσό του το έκανα...Ρε παιδί μου,μα κοίτα τι ωραία πραγματάκια φτιάχνεται!! Αααα,τι ωραία τραγουδάκια λες!! Και όλα τα σχετικά...αλλά που; " Μαμά,εγώ δεν θέλω να πηγαίνω στο σχολείο. Δεν μου αρέσει." Λίγο αναρχικός σ' αυτό ή μου φαίνεται; Το σενάριο να είναι "κάπως" το νηπιαγωγείο δεν παίζει. Το είχαμε ψάξει πολύ. Το θέμα είναι ότι αρνείται να σηκώνεται πρωί ...."θέλω να κοιμηθώ,δεν πάω (σ)χολείο". Και τα νεύρα μου τσαντάκια,που λένε....Και όπως επίσης λένε,τα πρώτα 50 χρόνια είναι δύσκολα!!

Διαβάζω από χθες το βιβλίο που έγραψε η Patti Smith (ναι,την λατρεύω) Πάττι και Ρόμπερτ..λέγεται. Ήξερα ότι έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια,αλλά διαβάζοντας το παρατηρώ ότι ταυτίζομαι μαζί της σε ορισμένα σημεία. Στα περισσότερα αλλά ας μην το κάνω και θέμα!!! Πάω λοιπόν να το συνεχίσω παρέα με κανένα τοστάκι καθότι με έχει κόψει η λόρδα....



Υ.γ. Στην σχολή είχαμε καταπληκτικούς καθηγητές. Ο καθένας στο είδος του. Αλλά να σε διδάξει φωνητική και αυτοσχεδιασμό φωνής η ...Σαβίνα Γιαννάτου...δεν είναι και λίγο. Είναι τιμή!!! 

Δεν υπάρχουν σχόλια: